เรียน  อาจารย์มีชัยค่ะ

       ๑.  อยากให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเลิกระบบการจูงใจข้าราชการโดยให้เงินรางวัล(โบนัส) ได้แล้วค่ะ  เพราะเป็นการสร้างภาระงบประมาณแผ่นดินโดยไม่ได้ผลตอบแทนแก่ราชการแต่อย่างใด  มีการสร้างหลักฐานเพื่อให้เป็นไปตามข้อตกลง หรือตัวชี้วัด  การทำงานมิได้เปลี่ยนไปจากเดิม   ทั้งเป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากรของหลวงอย่างมาก (ส่วนหนึ่งเพื่อนำมาสร้างหลักฐาน)  สร้างความแตกแยกและบั่นทอนกำลังใจข้าราชการผู้น้อยเพราะเงินโบนัสของผู้บริหารต่างจากข้าราชการระดับต้นเป็นร้อยเท่าทั้งที่ผู้ปฏิบัติงานจริงคือระดับปฏิบัติ  และที่สำคัญคือไม่ได้เปลี่ยนจิตวิญญาณในการทำงานเพื่อราชการเลย นอกจากนี้ ทราบมาว่าปีต่อไปจะยังคงใช้ระบบนี้อยู่  องค์กรกลางควรทบทวนด้วย   หากจะคืนเงินนี้ให้หลวง (มิใช่คืนให้ส่วนราชการ) จะคืนได้ที่หน่วยงานใด

     ๒. เงินต่าตอบแทนนอกเหนือจากเงินเดือนที่กรมบัญชีกลางกำหนด  เช่น ตำแหน่ง ๙ ชช. รับเงินประจำแหน่ง ๙,๙๐๐ บาทแล้วยังได้เงินค่าตอบแทนดังกล่าวเพิ่มอีก ๑ เท่า เป็น ๑๙,๘๐๐ บาทต่อเดือน (ไม่รวมเงินเดือน) นักบริหาร๙ ได้รับเป็น ๒๐,๐๐๐ บาทต่อเดือน  เป็นการให้ได้รับเงินซ้ำซ้อนที่มิได้สัมพันธ์กับผลงาน  และเป็นภาระงบประมาณที่เกินจำเป็น  อยากเสนอให้ผู้ใหญ่ที่รับผิดชอบนำมาทบทวนด้วยเช่นกัน

     ๓.  ระบบการประเมินเพื่อเลื่อนตำแหน่งยังไม่สามารถคัดคนที่ดีและเก่งได้จริง  หากมีระบบที่เข้มงวดคนจะร้องว่าโดนกีดกัน  จนถึงขั้นฟ้องศาลปกครอง  อีกทั้งกรรมการประเมินมีความเมตตาสูง (ให้ผ่าน ๆ ไป)  ซึ่งก่อให้เกิดผลเสียหายแก่หลวงที่ต้องรับภาระจ่ายงบประมาณจำนวนมากโดยที่ไม่คุ้มกับผลงาน หรือมาตรฐานงานที่ควรจะได้  จะแก้ไขอย่างไรได้บ้างคะ

     ๔. ขอข้อคิดอาจารย์เกี่ยวกับการทำงานที่เพื่อประโยชน์แก่ราชการ โดยไม่เกิดความรู้สึกท้อเมื่อเจออุปสรรค  ไม่มุ่งผลตอบแทนแก่ตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นการเลื่อนตำแหน่ง  การได้รับเงินตอบแทนพิเศษ เช่น โบนัส   OT (โดยไม่ได้ทำงานจริง) เงินเพิ่มจากการดำรงตำแหน่ง ฯ  เพราะทุกวันนี้ค่านิยมของคนในหน่วยงานคิดแต่ว่าจะได้รับอะไรจากราชการเท่านั้น 

      สุดท้ายนี้  ขอกราบสวัสดีปีใหม่ท่านอาจารย์เนื่องในวันปีใหม่ไทยค่ะ

ชั้นผู้น้อย

เรียน ชั้นผู้น้อย

   1.-2  ที่พูดมาก็มีส่วนจริง แต่บางหน่วยงานเขาก็ได้ผล  อย่างไรก็ตามคิดเสียว่า รัฐไม่สามารถขึ้นเงินเดือนให้เพียงพอกับค่าครองชีพได้ ก็เลยหาวิธีเพิ่มเงินให้  เวลาที่หลวงจะให้อะไรน่ะ ได้เสียเงินเสียทองไปมาก ประชุมแล้วประชุมอีก ทำเอกสารอีกมากมาย ดังนั้นเมื่อเขาให้ก็เอาไว้เถอะ  ส่วนในแง่ที่จะตอบแทนแผ่นดิน ถ้าพยายามทำงานให้เต็มที่ มีความซื่อสัตย์สุจริต เอื้ออาทรต่อราษฎร ทำได้เช่นนี้ ก็ภูมิใจได้แล้ว

  3. ในระหว่างที่ยังเป็นผู้น้อย ก็พยายามจดจำสิ่งไม่ดีเหล่านี้ไว้ เมื่อเติบใหญ่แล้วก็หลีกเลี่ยงอย่าไปทำอย่างที่เคยเห็น บ้านเมืองก็จะดีขึ้นในวันข้างหน้า

  4. การที่คนเป็นจำนวนมากทำงานเช้าชามเย็นชาม เห็นแต่ประโยชน์ส่วนตน ทำงานในลักษณะไม่เอื้อต่อราชการ  บ้านเมืองก็เสียหายพอแรงแล้ว ถ้าคนที่มีความคิดอย่างคุณตั้งหน้าตั้งตาทำงานให้เต็มที่ ด้วยความขยันหมั่นเพียร ซื่อสัตย์สุจริต ก็เป็นการช่วยบ้านเมืองและสังคมได้มาก โดยไม่จำเป็นต้องไปท้อใจ