เรียน ท่านมีชัยด้วยความเคารพ

        ขอคำแนะนำ กรณีสาเหตุการเสียชีวิตของลูกชายอันเกี่ยวเนื่องกับการชุมชุมทางการเมือง (กรณีเสื้อแดงผ่านฟ้าและราชประสงค์) ดังนี้ บุตรชายของข้าพเจ้าปัจจุบันวัย 20 ปีเศษ แต่งงานแล้วมีธิดา 1 คน อายุ 2 ขวบ 5 เดือนปัจจุบันศึกษาปวส.ด้านช่างฯอยู่กับแม่ยายและภรรยาในตัวจังหวัด เสาร์อาทิตย์ก็กลับบ้านมาเที่ยวบ้านพ่อ -แม่บ้าง

         ด้วยความที่แต่งงานอายุยังน้อย(แต่งอายุ 18 ปี) ยังชอบเที่ยว รักสนุก คบเพื่อน เที่ยวเตร่และต่อมาได้รับการชักชวนจากแกนนำเสื้อแดงระดับจังหวัดให้เข้ารับการอบรมเข้าเรียนในโรงเรียน นปช.(ผมไม่ทราบว่าเขาเข้ารับการอบรมนปช.)ต่อมาในช่วงวันที่ ปลายเดือนเมษายน 2553 หายออกไปจากบ้าน ไป ๆ มา ๆ ระว่างบ้านเมียและบ้าน พ่อ -แม่  อ้างว่าไปเรียนบ้างไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง จนกระทั่งวันที่ 13 พ.ค.2553 กลับมาบ้านภรรยาและข้าพเจ้าได้โทรติดต่อเพื่อนัดหมายไปลงทะเบียนเรียนที่วิทยาลัยในปีการศึกษา 2553 (เทอม 1 ปี 53) ปวส.2ในวันที่14 พ.ค2553 ข้าพเจ้าและภรรยาของข้าพเจ้าเดินทางไปวิทยาลัย เพื่อลงทะเบียนเรียนให้ลูกชายโดยนัดพบกันที่วิทยาลัยจนบ่ายโมงลูกชายบอกว่าลงทะเบียนไม่ได้ให้เลื่อนไปลงทะเบียนในวันจันทร์ที่ 17 พค.53 ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านและสุดท้ายเวลาเที่ยงคืนวันที่ 14 พค.นั่นเองลูกชายข้าพเจ้าฆ่าตัวตายที่บ้านของข้าพเจ้าด้วยการแขวนคอตนเอง เสียชีวิต 24.00 น ในวันที่ 14 พ.ค.53นั่นเอง

   ข้อคำถาม....กรณีนี้จนป่านนี้ยังวิเคราะห์หาสาเหตุที่แท้จริงยังไม่ได้ว่าเขาฆ่าตัวตายทำไม แต่มีข้อสันนิษฐานว่าเกิดจากความเครียดหลายด้านมารวมกัน ทั้งเรื่องลูก เมีย การเรียน(ทื่ยังมีติดซ่อมบ้าง) ตลอดจนเพื่อนฝูง และทางบ้านพ่อ แม่หรือเหตุจากการคลั่ง เสธแดง(ลูกชื่นชอบเสธแดง) เพราะเมื่อเสธแดง ถูกยิงวันที่ 13 พ.ค นั้นทำให้ลูกต้องกลับออกจากการชุมนุมและซึมเศร้ากลับมาฆ่าตัวตาย เขายังเด็กเกินไป ทานต่อการรุมเร้าจากหลายด้านคงสับสน.....ผมต้องสูญเสียลูกในวัย 20 ปี 10 เดือน.....กรณีนี้จะร้องทุกไปที่ใดได้บ้าง...และที่สำคัญต้องการแจ้งให้อาจารย์มีชัยทราบเป็นเบื้องต้นไว้ก่อน  เพราะสอบถามเมียและแม่ยายแล้วว่าบัตร นปช.ของลูกชายอยู่ไหน ผมค้นหาแล้วไม่เจอ เกรงว่าจะถูกยึดไปขณะร่วมชุมนุมช่วงก่อนวันที่ 13 พ.ค. เกรงว่าหากมีการซัดทอดและมีการแจ้งจากทางการมาว่าลูกชายข้าพเจ้าไปเกี่ยวข้องอะไรในทางไม่ดีขณะชุมนุม และมีคนมาอ้างว่าบัตร นปช.ของลูกชายหรือบัตร ปชช.ของลูกชายข้าพเจ้าอยู่ในที่เกิดเหตุใด ๆ อย่างนี้เขาจะเอาผิดลูกชายผมได้หรือไม่ อย่างไร และยืนยันกับอาจารย์ว่าที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นเป็นความกังวลของพ่อแม่และญาติ ๆ เมื่อเขาตายไปแล้วก็อยากให้ไปอย่างสงบ และทางครอบครัวของข้าพเจ้าเห็นว่าอาจารย์เป็นคนกลางและเป็นนักกฎหมายอาจให้ความกระจ่างและความสบายใจกับข้าพเจ้า  ตลอดจนกรณีนี้เป็นกรณีที่ควรเป็นกรณีศึกษาที่อยากให้สังคมรับรู้และหาทางออกของเด็กวัยรุ่นที่ถูกชักจูงง่ายสุดท้ายการคลั่งไคล้อะไรมาก ๆ ทำให้สุดโต่งและเกิดการสูญเสีย...ขออาจารย์เป็นพยานไว้เป็นเบื้องต้น หากไม่มีอะไรที่เลวร้ายตามมา ก็อยากจะร้องขอไปยังผู้เกี่ยวข้อง ทั้งตัวแทนฝ่ายเสื้อแดงควรเข้ามารับรู้ถึงการสูญเสียครังนี้ของครอบครัวข้าพเจ้า...หรือทางฝ่ายรัฐจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือในแง่มนุษยธรรมหรือนำไปเป็นกรณีศึกษาและเปรียบเทียบหรือให้กระทรวงศึกษาได้เข้ามาช่วยดูแลเรื่องนี้อย่างสมควรต่อไป ขอขอบพระคุณอาจารย์และขอคำตอบกลาง ๆ สำหรับเรื่องนี้และจักได้ปรึกษาอาจารย์มาอีกครั้งในโอกาสต่อไป

คนไทยโดยส่วนใหญ่ถูกหล่อหลอมมาในสภาพของสังคมที่อยู่เย็นเป็นสุข สงบ ราบเรียบ และมีน้ำใจต่อกัน แต่วันหนึ่งเมื่อโลกพัฒนาไปสู่ยุคโลกาภิวัฒน์ มีการแข่งขันกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ไร้ความปรานี การเอารัดเอาเปรียบเป็นสิ่งที่กลับกลายเป็นความเก่ง ความฉลาด และถือว่าเป็นสังคมที่พัฒนา   สังคมไทยก็หนีไม่พ้นที่จะเดินตามเขาไปอย่างไม่รู้จุดหมายปลายทาง  คนไทยส่วนใหญ่ที่ถูกหล่อหลอมมาในอีกสภาพหนึ่ง จึงตกอยู่ในห้วงอันตรายอย่างไม่มีใครคาดคิดถึง เพราะขาดภูมิคุ้มกันในการแยกแยะเหตุผล และปัจจัยในการที่จะต่อสู้ดิ้นรน และในที่สุดก็ถูกกระแสพัดพาไปสู่วังวนอย่างไร้ทิศทาง  ใครที่ได้รับการบ่มมาในทิศทางของโลกาภิวัฒน์หรือปรับตัวสร้างภูมิคุ้มกัน สร้างสติปัญญาพร้อมก่อนจะเข้าสู่วังวนก็สามารถมองเห็นขวากหนาม และหลุมพรางของสังคมยุคใหม่พอที่จะเอาตัวรอดได้  กรณีของลูกชายคุณเป็นตัวอย่างของคนไทยที่ไม่พร้อมกับสภาพของสังคมยุคใหม่  เมื่อเผชิญกับความผิดหวัง การเอารัดเอาเปรียบ การขาดความเมตตาปรานี และความจริงใจที่เคยคิดว่ามีอยู่ เข้า จึงตกเป็นเหยื่อโดยไม่มีใครช่วยได้ทัน คนอยู่หลังจึงได้แต่จะเสียใจกันไป

         สำหรับสิ่งที่คุณกังวลว่าจะมีใครใช้บัตร นปช.ไปกล่าวหาหรือใส่ความใด ๆ นั้น คงไม่ต้องเป็นห่วง เพราะไม่ว่าจะเป็นข้อกล่าวหาใด เมื่อผู้ถูกกล่าวหาเสียชีวิตแล้ว ความผิดหากจะมี ก็เป็นอันยุติกันไป ไม่มีใครทำอะไรได้อีก สำหรับความช่วยเหลือนั้น ไม่แน่ใจว่าเขาจะมีให้เพียงใด แต่ก็น่าที่จะลองเขียนจดหมายไปเล่าให้ พ.อ.สรรเสริญ ซึ่งเป็นโฆษกของ ศอฉ. หรือ คุณปณิธาน ซึ่งเป็นโฆษกของรัฐบาล ได้รับรู้ไว้ เผื่อจะอยู่ในข่ายได้รับความช่วยเหลือบ้าง  ส่วนตัวแทนฝ่ายคนเสื้อแดง ไม่รู้จะแนะนำให้เขียนไปถึงใคร เพราะคนที่เป็นผู้นำที่ยังเห็นตัวอยู่ก็ถูกจับกุมคุมขัง จะเอาตัวรอดหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ส่วนคนอื่น ๆ นั้น ก็หลบหนีไปบ้าง หรือที่ยังมีตัวอยู่ ตอนนี้ต่างคนต่างก็อ้างว่าไม่ได้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้น

         ขอแสดงความเสียใจในความสูญเสียที่เกิดขึ้น