หากพิจารณาว่าหน้าที่ฝ่ายค้านคือ ตรวจสอบรัฐบาล  "จำนวน"   ไม่น่าจะเป็นปัจจัยว่าควรอนุญาตให้อภิปรายหรือไม่  แม้จะอ้างว่า  ถึงยังไงรัฐบาลก็โหวตผ่าน  แต่อาจจะทำให้ประชาชนตาสว่าง   

ประการหนึ่ง  ถึงแม้จะห้าม ก็ไปพูดนอกสภาได้  เมื่อพูดแล้ว รมต ที่ถูกกล่าวหา ก็ไม่ตอบ (เสียอย่าง)  ก็ดูเหมือนว่า จะทำอะไรกับคนผิดไม่ได้ (ถ้าผิดจริง) 

   เมื่อตอนที่ สสร.เขาร่างรัฐธรรมนูญนั้น เขาตั้งใจที่จะให้รัฐบาลหรือฝ่ายบริหารมีเสถียรภาพ โดยการกำหนดให้การอภิปรายทำได้ยาก และต้องเป็นเรื่องจริงจัง ไม่ใช่กล่าวหากันลอย ๆ ที่พออภิปรายเสร็จแล้วก็แล้วกันไป  เขาจึงกำหนดจำนวนไว้อย่างที่เห็นอยู่   มาถึงตอนนี้ผู้คนอาจจะรู้สึกว่าเมื่อฝ่ายบริหารแข็งก็มีทางที่จะแข็งจนเกินเหตุได้ และเมื่อแข็งเกินเหตุแล้วอันตรายก็อาจเกิดขึ้นได้เช่นกัน  การปฏิรูปที่ตั้งเค้ากันอยู่เวลานี้ อาจจะเป็นโอกาสดีที่จะได้มีการทบทวนว่ายังต้องการสภาพนี้อยู่หรือประสงค์จะเปลี่ยนแปลงกันอย่างไร