สามีไม่ยอมหย่า
เรียนถามคุณ มีชัยค่ะ
ดิฉันจดทะเบียนกับสามีและมีลูกด้วยกันสองคน ดิฉันต้องการหย่าขาดจากสามีแต่สามีเล่นแง่มากมายไม่ยอมหย่าให้ค่ะดิฉันจะขอเล่าเหตุการณ์ความเป็นอยู่ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงว่าทำไมดิฉันต้องการหย่านะค่ะ
ดิฉันไม่เคยรักหรือชอบผู้ชายคนนี้เลย แต่ด้วยความที่เค้าเป็นคนช่างตื้อและคอยดูแลเอาใจใส่ในปัญหาทุกๆ เรื่องที่เข้ามาในชีวิต และด้วยความที่ดิฉันกำลังจะเรียนจบ ก็ถือว่ายังเด็กอยู่บ้าง ความดีที่เค้าทำมันก็ทำให้มองว่าอืมนะ ถ้าจะต้องมีชีวิตครอบครัวผู้ชายคนนี้ก็คงดูแลเราได้ดีแน่นอน และหลังจากดูการกระทำและหลาย ๆ อย่างดิฉันก็ตกลงปลงใจกับเค้า หลังจากที่เราแต่งงานกันเรามีลูกด้วยกัน1คน(ยังไม่ได้จดทะเบียน) และในช่วงลูกคนแรกนั้นดิฉันจับได้ว่าสามีมีผู้หญิงคนอื่น ตกใจมากนะค่ะเพราะไม่คาดคิดและไม่คาดฝัน ด้วยความคิดที่ว่าดิฉันทำทุกอย่างอย่างดีที่สุดและไม่เคยคิดนอกใจและมองใครเลยและความไว้ใจทำให้ดิฉันเสียใจมาก เราทะเลาะกันหลังจากสามีกลับเข้าบ้านมา สามีเสนอประมาณว่าถ้ามีทั้งสองแบบต่างคนต่างอยู่ได้คงดี ดิฉันโกรธมากและไม่ยอมรับบอกให้สามีเลิก สามีไม่ยอมค่ะดิฉันบันดาลโทสะพูดออกไปว่างั้นก็ไปเลยเลิกกันถ้าเลิกที่จะไปก็เชิญไปได้เลยพร้อมกับเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าโยนให้สามี (ในใจแอบคิดว่ายังไงเค้าคงต้องเลิกเพื่อดิฉันและลูก) แต่มันตรงกันข้ามค่ะสามีก็เต็มใจที่จะหยิบกระเป๋าเดินออกจากบ้านไปทั้ง ๆ ที่ดิฉันมีลูก เค้าคงไม่คิดเลยว่าดิฉันจะเลี้ยงลูกยังไงในเมื่องานที่จุนเจือในครอบครัวตอนนั้นคือธุระกิจส่วนตัวที่สามีเป็นคนทำ มันน่าเจ็บใจตัวเองนักนะค่ะที่ยอมเป็นแม่บ้านยอมจะออกจากงานเพราะคำพูดของผู้ชายคนนี้หรือถ้าดิฉันใจแข็งพอที่จะไม่ใจอ่อนแต่งงานในตอนนั้น แต่พูดไปสิ่งที่ผ่านไปแล้วมันก็คือทำอะไรไม่ได้นะค่ะ
คุณมีชัยเชื่อไหมค่ะว่าเค้าไม่ติดต่อกลับมาเปลี่ยนเบอร์โทรสับ ไม่คิดจะหันมามองว่าดิฉันกับลูกจะอยู่กันอย่างไร นานเป็นเวลา 8 เดือน เค้ากลับมาค่ะกลับมาพร้อมคำว่า "สำนึกผิดนึกได้ว่าผิดถูกคืออะไร" ซึ่งเรื่องที่เค้าไปเจออะไรมาดิฉันไม่เคยทราบค่ะแต่เค้ากลับมาเหมือนกับว่า เค้ามีบุญคุณนักนะที่กลับมาเลือกดิฉันคิดไปก็น่าขำ สามีตามง้องอนดิฉันอยู่นานมากเหมือนกันนะค่ะกว่าที่ดิฉันจะยอมใจอ่อน ที่ใจอ่อนไม่ใช่เพราะดิฉันไม่สามารถมีใครอื่นได้หรือไม่มีทางไปอะไร แต่ว่าดิฉันคิดไงค่ะว่าผู้หญิงเราแต่งแล้วมีลูกแล้วก้อผัวเดียวเมียเดียว และไหนจะมีลูกแล้วด้วยก็ดีกว่าไปมีคนอื่นมาเป็นพ่อของลูกไหน ๆ พ่อของลูกก็อยู่ตรงนี้แล้ว หลังจากกลับมาอยู่ด้วยกันสามีบอกว่างั้นเราไปจดทะเบียนกัน ดิฉันก็ไม่คิดอะไรแต่นั่นแหละมันเป็นสิ่งที่ดิฉันคิดผิดที่สุดในชีวิตนี้ค่ะคุณมีชัย
หลังจากที่กลับมาอยู่ด้วยกัน นานเข้า ๆ ดิฉันเป็นคนง่าย ๆ ยังไงก็ได้ค่ะ เค้าไม่ยอมให้ดิฉันคบใครคบเพื่อน จะไหนกับเพื่อนก็มักเป็นเรื่องเสมอจะไปไหนสักนิดก็ต้องอ้างเรื่องลูกแต่ตัวสามีไปไหนร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำได้หมด ดิฉันก็ยอมนะค่ะไม่อยากมีปัญหา แล้วถ้าเพื่อนมาหาที่บ้านถ้าสามีกลับมานึกจะด่าว่าดิฉันหาเรื่องหรืออะไรต่อหน้าเพื่อนของดิฉันมันทำเลยค่ะด่าเลย แต่ถ้าเป็นเพื่อนของมันนะค่ะยิ่งกว่าเทวดาดิฉันต้องต้อนรับ มันจะไปไหนกันถ้าต้องการดิฉันไปด้วยดิฉันต้องไป ดิฉันก็ไม่ว่าอะไรนะค่ะจนดิฉันไม่มีเพื่อนเป็นของตัวเองไปแล้วเพราะเพื่อนที่มีคือเพื่อนสามีทั้งนั้น และยิ่งเลวร้าย สามีพูดจากับดิฉันนะค่ะแล้วร้ายสุด ๆ มึง กู อี ตัวสัตว์ต่าง ๆ เดินพล่านไปหมด พอรุ่งเช้ามันก็สามารถทำชีวิตปกติคุยหัวเราะกับดิฉันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เป็นอยู่อย่างนี้หาเรื่องมากมาย ไม่ว่าดิฉันไปจะเยี่ยมน้อง ไปหาพ่อ ไปไปกับญาติกลับมาเป็นต้องมีเรื่อง จนคำว่ายังไงของดิฉันมันถึงจุดพีคค่ะ มันหมด ทะเลาะกันสามีก็จะพูดว่ามึงไปเลยนะแต่อย่าเสือกอย่ามายุงหรือมาเจอะเจอกับลูก เพราะเค้ารู้ค่ะว่าดิฉันรักลูกมากคงไม่สามารถที่จะไม่มีลูกได้
แต่ ณ.เมื่อทุกอย่างมันถึงที่สุด คุณมีชัยค่ะ เค้าก็คงคิดคงไม่รู้ตัวเช่นเดิมเลิกเลยนะมึงไปเลยเลิกกันเดี๋ยวกูหย่าให้แต่อย่ามายุ่งมาเจอลูก มันน่าขำหรือว่าดิฉันใจดำใจร้ายค่ะคุณมีชัย ดิฉันที่ดิฉันเลือกที่จะมีชีวิตของดิฉัน อยากจะมีชีวิตที่มีความสุขบ้าง หลังจากไม่เคยใช้ชีวิตวัยรุ่นเลย ในช่วงชีวิตที่เหลือหลังจาก 30 ปีเนี่ยเลยคิดว่าขอชีวิตของตัวเองคืนเถอะ ค่ะ ลูกดิฉันก็ไม่เอา จนสามีเริ่มรู้สึกว่าดิฉันแปลกไปมาก แอบเอาลูกมาทิ้งไว้ที่บ้านแม่ดิฉัน ดิฉันก็จะโทรไปโวยวายว่าเมื่อไหร่จะหย่าให้และลูกก็ไม่ต้องเอามาดิฉันไม่เอา (อ้อดิฉันลืมบอกไปว่า ตั้งแต่ มกราคม 2550 ดิฉันออกจากบ้านและย้ายมาอยู่ที่บ้านแม่และไม่กลับเข้าไปที่บ้านที่อยู่กับสามีอีกเลย) สามีก็ขอร้องให้ยกโทษให้โอกาสเค้าได้ไหม โอกาสที่เค้าขอดิฉันให้เค้ามาตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันเสมอแต่เค้าไม่เคยมองเห็นค่ะ แล้วก็เปลี่ยนไปเลยค่ะด่าดิฉันอีก พอไม่ได้ดังใจ แล้วก็นัดหย่า นัดแล้วนัดอีกไม่เคยไปไม่เคยทำตามที่นัด จนมาถึงวันนี้ค่ะ มันเป็นสิ่งที่บั่นทอนจิตใจ อยากให้มันจบ อยากให้หย่าให้เรียบร้อย ไม่รู้จะทำยังไงค่ะ ตอนนี้สามีย้ายจากที่อยู่เดิมไปแล้วอยู่ไหนดิฉันก็ไม่ตาม ดิฉันก็ย้ายจากบ้านแม่มาเช่าอยู่เองคนเดียวเช่นกันค่ะ ไม่ได้ติดต่อที่จะถามให้มาหย่าหลายเดือนแล้วเช่นกันเพราะดิฉันไม่อยากไปจุดประกายเค้าอยากให้มันขาดหายกันไปนาน ๆ เผื่อเค้าจะคิดได้เองว่ายังไงดิฉันก็ไม่กลับแน่นอนรั้งไว้ก็ไม่มีประโยชน์ อืมแต่ช่วงที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันมาเค้าก้อมีผู้หญิงอื่นเคียงข้างไม่ห่างนะค่ะทั้ง ๆ ที่ปากบอกว่าให้ดิฉันกลับไป พอดิฉันพูดว่าแค่นี้ยังไม่ทนไม่ได้ที่จะทำให้ดิฉันมองเห็นความดี เค้าก็บอกว่าเค้าเป็นผู้ชายนะในเมื่อดิฉันไม่อยู่ด้วยก้อต้องมีผู้หญิงอื่น ดินก็บอกว่าที่พูดไม่ได้ว่าอะไรนะแต่พูดให้ฟังว่าเธอไม่มีฉันก็ได้มีคนอื่นได้อยู่แล้ว ก็หย่าให้สักทีสิ แล้วมันก็เหมือนสีซอให้ควายฟัง มันก้อโวยวายฟูมฟายว่าเธอจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะฉันไม่ยอม
ตอนนี้ดิฉันก็เห็นข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ว่าสามีหึงโหดขอคืนดีภรรยาไม่ยอมแล้วก็ฆ่าตาย ดิฉันก็กลัวนะค่ะ เมื่อดิฉันเป็นผู้หญิงแท้ ๆ มันมีคนอื่นมันอยากจากไปดิฉันยังแฟร์ที่จะไม่อะไร ทำไมพอถึงตอนที่ดิฉันต้องการอิสระในชีวิตผู้ชายทำไมมันหน้าตัวเมียจังค่ะ
รบกวนคุณมีชัย มามากมายเลยค่ะ ก็ไม่ทราบว่าจะได้รับความกรุณาหรือเสียเวลามาอ่านหรือปล่าวนะค่ะ แต่ก็ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ดิฉันขอถามดังนี้ค่ะ
1. คือดิฉันเคยได้อ่านในอินเตอร์เนตนี่แหละค่ะ มีทนายโพสไว้ว่า ถ้าเราต้องการหย่าแต่สามีไม่ยอมหย่าให้และถ้าไม่ได้อะไรกันไม่ได้อยู่ร่วมกันต่างคนต่างมีชีวิตนานเป็นเวลาสามปี เราจะหย่าได้โดยไม่ต้องมีคู่กรณี ใบหย่าจะถือว่าถูกต้องตามกฏหมายโดยอัติโนมัติ จริงไหมค่ะ และต้องทำยังไงบ้างต้องมีหลักฐานยังไง ส่วนเวลาที่เราแยกกันอยู่ที่ผ่านมาก่อนที่ดิฉันจะมาเช่าบ้านอยู่เองดิฉันจะใช้หลักฐานอะไรแสดงได้ คือดิฉันเสียดายเวลาที่ผ่านมาเป็นปี ๆ อยากเอามานับรวมให้มันครบ 3 ปีเร็ว ๆ ถ้าเป็นจริงอย่างที่เค้าโพสไว้นะค่ะ
2. ถ้าทำแบบข้อหนึ่งไม่ได้ดิฉันต้องทำอย่างไรค่ะ
3. การที่ดิฉันไม่ต้องการลูกเพราะดิฉันคิดว่าดิฉันเลี้ยงเค้าไม่ได้แน่นอน แต่สามีมีธุรกิจและงานที่ทำและเลี้ยงได้ดิฉันจึงตัดใจเรื่องลูก เพื่อจบปัญหาทุกอย่าง ตรงนี้สามีจะเอามาอ้างไม่ยอมหย่าได้ไหมค่ะ
4. ขอให้คุณมีชัยช่วยแนะทำให้ดิฉันด้วยค่ะ ดิฉันไม่อยากเป็นข่าวหน้าหนึ่งโดยผู้ชายเห็นแก่ตัวพวกนี้ค่ะ
ขอขอบพระคุณล่วงหน้าอย่างสูง
ศิริลักษณ์ ศรีหัตถผดุงกิจ
7 มิย.2552 | 
