เรียนอาจารย์มีชัยที่เคารพ

จะว่าเป็นเสียงบ่นก็ได้ อย่าว่าผมนะครับ เพราะทำอะไรคงไม่ได้แล้ว

แต่ก็เป็นเหมือนบาดแผลในใจให้คิดตลอด

คดีมรดก พี่สาว+พี่เขย ร่วมมือกันฉวยโอกาศฮุบ อ้างว่าพ่อยกให้ก่อนตาย

แต่จริงๆแล้วบ้านพ่อแม่เป็นชื่อพี่สาวตั้งแต่แรก เพราะพ่อเป็นต่างด้าว

ให้ถือแทน  ศาลชั้นต้น ชั้นอุทธรณ์ ให้ผม+พี่น้อง ชนะ ว่า ถือแทน

ให้นำมาแบ่งกันในหมู่พี่น้อง ชนะขาวสะอาด แต่พอถึงฏีกา

ศาลเปิดซองแล้วอ่าน "ยกฟ้อง" เป็นที่ตะลึงกันในหมู่คนที่ทราบเรื่อง แตทำอะไรไม่ได้แล้ว อ่านคำพิพากษาแล้วก็อ้างข้างๆคูๆ

ทนายบอกว่า รู้จัก ตุลาการ ศาลฎีกาคนนี้ เขามีการวิ่งเต้นแน่นอน

คิดถึงทีไร สลดใจมาก จริงๆแล้วมรดกพ่อแม่นี้นำมาแบ่งกันในหมู่พี่น้อง

ก็ได้คนละไม่เท่าไหร่ แต่เปรียบเสมือนเงินขวัญถุงพ่อแม่ให้มาเสียมากกว่า

ทำอย่างได้บ้างครับ นอกจากได้แต่มาบ่น และคิดว่าผมคงจะบ่นไปอีก

นาน หวังว่า ที่พึ่งสุดท้ายคือ"กฏแห่งกรรม" เท่านั้น

ในภาวะที่ตุลาการเป็นที่คลางแคลงใจในสังคม แล้วเราจะพึ่งใครได้อีก