เรียน ท่านมีชัย

หลายปีก่อนผมและแฟนเคยไปซื้อเครื่องไฟฟ้าที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

แฟนเล่าว่า ขณะที่ผมเลือกซื้อสินค้าอยู่ ได้มีผู้หญิงเดินเข้ามานั่งคุยกับแฟนผม

ผู้หญิงคนนั้นมาซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้าที่นั่นด้วยเช่นกัน หลังคุยกันสัก 5 นาที เธอลุกกลับไป

แล้วลืมถุงพลาสติกไว้ หลังจากผมซื้อสินค้าเสร็จแล้วกลับมาหาแฟน จึงถามแฟนว่าถุงอะไร

หลังจากหยิบแกะออกมาดูพบว่าเป็นถุงใส่เงินสด

ผมและแฟนจึงแจ้งพนักงานห้างว่าลูกค้าลืมของไว้ และขอจดเบอร์โทรของคนที่มาซื้อสินค้าในวันนั้น

เพื่อโทรติดต่อคืนเงินที่ลืมไว้  ซึ่งวันนั้นเป็นวันอาทิตย์  มีคนมาซื้อสินค้าแผนกนั้นแค่ 6 ราย

วันรุ่งขึ้นแฟนได้โทรถามทุกคนตามรายชื่อและเบอร์โทรที่ได้ขอจดไว้จากพนักงานห้าง

แฟนบอกว่า ทุกคนตอบว่าไม่ได้ลืมสิ่งของอะไรไว้เลย

หลังจากนั้นประมาณ 2 สัปดาห์มีตำรวจโทรมาที่บ้านผมแจ้งข้อกล่าวหาว่าผมลักทรัพย์

ให้มารายงายตัวที่สถานีตำรวจก่อนจะออกหมายจับ ตำรวจบอกได้ชื่อและเบอร์โทรจากพนักงานห้าง

ที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้น แล้วได้ประวัติลูกค้าของผมมา

หลังจากนั้นผมกับแฟนก็ให้ตำรวจนัดเจ้าทุกข์ไปสถานีตำรวจเพื่อดูว่าใช่คนที่ลืมเงินไว้จริงหรือไม่เพื่อคืนเงินเขาไป

ผู้หญิงบอกว่าแฟนผมโทรไปหาเขาถัดจากวันที่ลืมของ แต่เขาไม่รู้ว่าในถุงมีเงินอยู่ เพราะแฟนเขาฝากถือไว้ตอนไปเลือกซื้อของ

ถุงเงินเป็นของแฟนเธอ ไม่ใช่ของเธอจึงตอบไปว่าไม่ได้ลืมอะไรไว้ที่ห้างเลยเมื่อวานนี้

ในใบบันทึกของตำรวจ ลายมือตำรวจอ่านยากมาก ไม่รู้เขียนอะไรไว้บ้าง

เห็นแต่ช่วงท้ายเขียนว่าฝ่ายนั้นได้รับเงินคืนครบถ้วน และยืนยันจะไม่ดำเนินคดีแพ่งกับผม

แล้วตำรวจก็ให้ผมลงลายมือชื่อ พร้อมบันทึกเลขบัตรประชาชนของผม

แล้วต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

5 ปีต่อมา ผมมาเรียนนิติศาสตร์บัณฑิต แล้วอยากสอบเป็นอัยการ ผู้พิพากษา

จึงขอถามท่านมีชัยว่า

1. เมื่อเรื่องเป็นแบบนี้ ผมมีประวัติอาชญากรรมคดีอาญาแล้วใช่ไหมครับ

2. หากผมไปสมัครสอบอัยการ ผู้พิพากษา ผมขอคำแนะนำด้วยครับว่า ผมควรกรอกใบสมัครในส่วนของเรื่องคดีอาญาอย่างไร เพราะผมไม่ได้มีเจตนาทุจริตเอาเงินเขาเลย และยังนำไปเงินไปคืนเขาด้วยซ้ำ