การห้ามคนต่างชาติเข้ามาในราชอาณาจักร
กราบสวัสดี อาจารย์มีชัย ครับ
ผมมีเรื่องจะขอทราบความเห็นของท่านอาจารย์ เกี่ยวกับการตีความและการใช้อำนาจ ตาม พรบ.คนเข้าเมือง พ.ศ.2522 ซึ่งประเด็นนี้เป็นเรื่องที่มีความสำคัญเพราะกระทบสิทธิของบุคคล และเจ้าหน้าที่ได้มีการตีความแตกต่างกันแบบคนละขั้ว กระผมจึงขอเรียนมาเพื่อขอความเห็น ดังนี้ ครับ
กระผมขออ้างอิง บทบัญญัติของ กฎหมายที่เกี่ยวข้อง ครับ
พรบ.คนเข้าเมือง พ.ศ.2522
ตาม พรบ.ฯ ได้กำหนดลักษณะของคนต่างด้าว ที่ห้ามมิให้เข้ามาในราชอาณาจักรไว้ 11 ประการ แต่ที่ผมจะขอเรียนถามคือ ใน ประการที่ 3
ม.12 ห้ามมิให้คนต่างด้าวซึ่งมีลักษณะอย่างหนึ่งอย่างใด ดังต่อไปนี้ เข้ามาในราชอาณาจักร
(3) เข้ามาเพื่อมีอาชีพเป็นกรรมกร หรือเข้ามาเพื่อรับจ้างทำงานด้วยกำลังกาย โดยไม่ได้อาศัยวิชาความรู้หรือการฝึกทางวิชาการ หรือเข้ามาเพื่อทำงานอื่นอันเป็นการฝ่าฝืนกฎหมายว่าด้วยการทำงานของคนต่างด้าว
พรบ.การทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ.2551
ม.7 งานใดที่คนต่างด้าวอาจทำได้ในท้องที่ใด เมื่อใด ให้เป็นไปตามที่กำหนดในกฎกระทรวง ........
ม.9 ห้ามมิให้คนต่างด้าวทำงานใดนอกจากงานตามมาตรา 7 ......
ประเด็นปัญหาที่ถกเถียงกันคือ
เมื่อคนต่างด้าวที่เข้าเมืองมาถูกกฎหมาย แต่ประกอบอาชีพโดยไม่ได้รับอนุญาต
หลังจากถูกดำเนินคดี คดีเสร็จสิ้นแล้ว คนต่างด้าวคนนั้น จะถือว่ามีพฤติการณ์เป็นบุคคลต้องห้ามตาม ม.12 (3) ทุกรายหรือไม่
ฝ่ายหนึ่งตีความว่า เป็นทุกราย
อีกฝ่าย (รวมถึงผม) ตีความว่า ไม่เป็นทุกราย ต้องดูด้วยว่า คนต่างด้าวประกอบอาชีพอะไร เป็นงานที่ห้ามคนต่างด้าวทำหรือไม่ คนต่างด้าวที่กระทำความผิดฐานประกอบอาชีพโดยไม่ได้รับอนุญาต และจะถูกบันทึกชื่อเป็นบุคคลต้องห้ามมิให้เข้าราชอาณาจักร ต้องเป็นกรณีที่ประกอบอาชีพเป็นกรรมกร ผู้ใช้แรงงาน หรืองานที่ไม่ได้ใช้วิชาความรู้ ซึ่งเป็นงานที่ ไม่สามารถออกใบอนุญาตทำงานให้ได้ เท่านั้น
กระผมจึงเรียนมาเพื่อขอความเห็นจากท่านอาจารย์ กรณีนี้ครับ
กราบขอบพระคุณครับ
พ.ต.ท.ศุภชัย พละเดช
| 
