ผมซื้อที่ดินราคา 1,500,000 บาท เงินสดไม่พอ จึงไปขอกู้ธนาคาร แต่กู้ได้แค่860,000 บาท (ราคาประเมินกรมที่ดิน 1,150,000 บาท ) ผมจึงต้องควักจ่ายส่วนที่ขาดไปประมาณ 700,000 บาท ต่อมาเกิดปัญหาวิกฤติ40 ผมก็โดนด้วย จึงหยุดผ่อน แจ้งให้ธนาคารยึดขายไป คิดว่าคงจบเรื่อง เพราะแปลงข้างเคียงเขาขายได้ 1,800,000 บาท ผมต้องระเหเร่ร่อนไปหางานทำตจว. มารู้ตัวอีกทีถูกฟ้องล้มละลาย บอกว่าผมค้างเงินต้นอยู่ 816,000 แต่มีดอกเบี้ยอีกประมาณ1,200,000ขายที่แปลงนั้นได้แค่ 850,000 บาท  หักลบแล้วยังเหลือหนี้เกินล้าน จึงถูกฟ้องล้มละลาย  ขอถามอาจารย์ว่า

1.ทำไมเจ้าหนี้จึงไร้มโนธรรม เหมือนแกล้งให้หนี้ท่วมแล้วฟ้อง ถ้าฟ้องเร็ว บางทีอาจมีเงินเหลือคืนให้ลูกหนี้ด้วยซ้ำ

2.อ่านเจอว่า ปพพ.733 ตราขึ้นเพื่อให้ทั้งลูกหนี้และเจ้าหนี้รับผิดชอบร่วมกัน แต่ไม่เคยยกขึ้นมาใช้ได้ ลูกหนี้ต้องเสียเปรียบทุกครั้ง มันเป็นอย่างไรครับ ขอขอบพระคุณล่วงหน้าครับ 

1. ก็เจ้าหนี้เขาไม่ได้เดือดร้อนด้วย นอกจากนั้นในระหว่างที่คุณผิดนัดนั้น ดอกเบี้ยมันเปลี่ยนจากอัตราปกติเป็นอัตรามหาโหด เพียงผ่านไปไม่นาน ก็ท่วมต้น  ที่สำคัญเวลาได้เงินมานั้น เขานำไปชำระส่วนที่เป็นดอกเบี้ยก่อน หากมีเงินเหลือจึงจะนำไปชำระส่วนที่เป็นเงินต้น  ดังนั้นยอดเงินที่จะผลิตดอกเบี้ยจึงไม่ค่อยลดลงเท่าไรนัก  คนส่วนใหญ่ก็โดนอย่างที่คุณโดนนั่นแหละ เหตุที่โดนก็เป็นเพราะ คิดง่าย ๆ ว่าเมื่อยอมให้ยึดแล้วก็คงแล้วกันไป ซึ่งถ้าง่ายอย่างนั้นกิจการของเจ้าหนี้คงล้มละลายไปนานแล้ว ในโลกที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน ที่ทุกคนชอบว่ามันอิสระเสรีดีนั้น ก็เป็นอย่างที่เป็นอยู่นี่แหละ เมื่ออิสระเสรี คนที่มีสายป่านยาวหรือมีกำลังทางการเงินมากกว่าก็ย่อมมีอิสระเสรีที่จะเอาเปรียบได้อย่างเป็นปกติธรรมดา  อิสระเสรีในโลกนี้ที่จะเกิดความเป็นธรรมได้ก็ต่อเมื่อทุกคนและทุกฝ่ายมีความรู้ทัดเทียมกัน แต่สำหรับคนไทยนั้นความรู้ทางกฎหมายน้อยมาก และยังไม่ให้ความสนใจอีกด้วย พอใช้ระบบแข่งขันกันอย่างที่โลกเขาใช้ คนทั่วไปจึงเดือดร้อนและเสียเปรียบอย่างที่เป็นอยู่

2. ศาลท่านถือว่าบทบัญญัติมาตรา ๗๓๓ ไม่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดี  คู่กรณีจึงทำสัญญาเปลี่ยนแปลงได้ ในสัญญาที่คุณไปลงชื่อกับเขา (ซึ่งคุณก็คงไม่ได้อ่านเหมือนคนทั่วไป) นั้น เขาเขียนยกเว้นไว้เรียบร้อยแล้ว