กราบเรียน อาจารย์มีชัย  ฤชุพันธ์

         อาจารย์ครับ ผมเป็นข้าราชการครู ตำแหน่งผู่อำนวยการสถานศึกษา ได้ส่งผลงานทางวิชาการเพื่อขอเลื่อนวิทยฐานะ (เลื่อนระดับ) ในการตรวจผลงานหน่วยงานต้นสังกัดต้องแต่งตั้งกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิสามคน เพื่อตรวจผลงาน และมีข้อกำหนดว่าหากผลงานผ่านเกณฑ์หรือไม่ผ่านเกณฑ์ก็ตาม ให้ผู้ตรวจผลงานแจ้งเหตุผลแก่เจ้าของผลงานทราบ 

       ก่อนทำผลงานผมได้ศึกษาเกณฑ์เป็นอย่างดี  ผมได้ทำตามเกณฑ์แล้ว ผลกรตรวจของกรรมการให้ผลงานของผมไม่ผ่านเกณฑ์   เมื่ออ่านเหตุผลหรือข้อสังเกตของคณะกรรมการซึ่งมี  5  ข้อ พบว่า เป็นข้อสังเกตที่เป็นเท็จทั้งหมด ดังนี้

           1. กล่าวหาว่าผมจัดทำเอกสารสรุปผลการปฏิบัติงานน้อยเกินไป และไม่ครบตามหัวข้อ   ข้อเท็จจริงคือ  ข้อกำหนดหรือเกณฑ์ของคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา (ก.ค.ศ.) กำหนดว่าให้ทำเอกสารส่วนนี้ 5-10 หน้า โดยไม่ให้มีภาคผนวก  ผมทำไป 6 หน้า ไม่มีภาคผนวก  ส่วนหัวข้อต่าง ๆ ผมได้ทำรบทุกหัวข้อไม่ตกหล่น  ผมจึงไม่ได้ทำผิดข้อกำหนดใดเลย

          2. กล่าวหาว่าการมีส่วนร่วมของชุมชนในบทที่ 2 ของผลงานวิจัย มีน้อยเกินไป  ข้อเท็จจริง คือ   เนื้อหาในส่วนนี้มีความยาว  2 หน้ากระดาษ หากพิจารณาถึงเนื้อความที่สื่อสาร มีความสมบูรณ์พอที่จะทำให้ผู้อ่านเข้าใจได้ว่าชุมชนควรมีส่วนร่วมอย่างไรในการจัดการศึกษา (หน้า 51-52) ก่อนที่จะกล่าวถึงหัวข้อนี้ ข้าพเจ้าได้กล่าวถึงปรัชญาการศึกษาพิพัฒนาการนิยม (Progressivism) ซึ่งมีการกล่าวถึงการจัดการศึกษาในโรงเรียนที่จำเป็นจะต้องมีความสอดคล้องกับความเป็นอยู่ในชุมชนและสังคม  (หน้า 47- 51)  และ ก.ค.ศ.มิได้กำหนดความยาวหรือจำนวนหน้าของเอกสารในส่วนนี้ว่าต้องมีจำนวนกี่หน้า  จึงสามารถยืนยันได้ว่าเนื้อหาในส่วนนี้มีความสมบูรณ์พอ

           3. กล่าวหาว่าเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องที่อ้างไม่มีการสรุปว่าส่วนใดนำมาใช้ในงานวิจัย  ควรสรุปผลทุกข้อที่นำมาเสนอ  ข้อเท็จจริงคือ หัวข้อหลักในบทที่ 2  มีจำนวน  10  หัวข้อ ทุกหัวข้อเกี่ยวข้องกับผลงานวิจัย เป็นไปตามหลักการทำผลงานทางวิชาการ  เมื่อจบแต่ละหัวข้อหลัก ข้าพเจ้าได้สรุปทุกครั้ง

         4. กล่าวหาว่างานวิชาการไม่มีหลักฐานการเผยแพร่  ข้อเท็จจริงคือ หลักฐานการเผยแพร่ ได้นำเสนอเป็นผลงานเอกสารโครงงาน(รายงานผลการทดลองที่นักเรียนค้นพบ)  นอกจากนี้ได้นำเสนอเป็นรูปภาพกิจกรรม  การจัดนิทรรศการ ซึ่งการจัดนิทรรศการมีทั้งจัดที่โรงเรียนและนำเสนอนอกสถานที่ ทั้งต่างจังหวัดและที่กรุงเทพมหานคร  หลักฐานทุกอย่าได้แนบไว้ในผลงานทางวิชาการด้วยแล้ว

       ทั้งนี้การเผยแพร่ในวงวิชาการ ก.ค.ศ. ระบุว่าสามารถทำได้หลายรูปแบบ เช่น เอกสาร  วารสาร  การนำเสนอต่อที่ประชุม  การจัดนิทรรศการ เป็นต้น

        5. กล่าวหาว่างานวิชาการเป็นการวิจัยสาขาอื่นมากกว่าสายบริหารสถานศึกษา ข้อเท็จจริงคือ

ข้าพเจ้าได้ศึกษาเกณฑ์และยึดรูปแบบการทำผลงานทางวิชาการ จากเอกสารคู่มือการพัฒนาข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษาก่อนแต่งตั้งให้มีหรือเลื่อนเป็นวิทยฐานะชำนาญการพิเศษ ที่สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาได้จัดทำประกอบการอบรมเมื่อวันที่ 4 – 8 มิถุนายน 2550

ซึ่งคู่มือดังกล่าวได้ระบุไว้ชัดเจนในหน้า 69 ความว่า “…ผลงานทางวิชาการของสายงานบริหารสถานศึกษา  หมายถึง  เอกสารหรือหลักฐานเกี่ยวกับการบริหารสถานศึกษา ที่แสดงถึงความชำนาญหรือเชี่ยวชาญและเป็นประโยชน์ในการบริหารสถานศึกษาหรือจัดการศึกษาได้เป็นอย่างดี  โดยมีลักษณะข้อใดข้อหนึ่งหรือทั้งสองข้อดังนี้…”

1) เป็นผลงานที่เกี่ยวกับบริหารสถานศึกษา  ได้แก่ ด้านวิชาการ 

บริหารแผนและงบประมาณ  บริหารบุคคล และด้านการบริหารทั่วไป

2) เป็นผลงานที่เกี่ยวกับการพัฒนาการเรียนการสอนในกลุ่มสาระการเรียนรู้หรือสาขาวิชาต่าง ๆ

       ทั้งนี้ผลงานทางวิชาการที่ผมจัดทำ เข้าข่ายทั้งสองลักษณะ คือ 

- จัดเป็นผลงานเกี่ยวกับการบริหารสถานศึกษา  ด้านวิชาการ เพราะ

ได้พัฒนาทักษะการคิดแก้ปัญหา สำหรับนักเรียน เป็นการบริหารงานวิชาการโดยตรง

        -  จัดเป็นผลงานเกี่ยวกับการบริหารสถานศึกษา ด้านการบริหารบุคคลเพราะโรงเรียนที่ผมปฏิบัติหน้าที่เป็นโรงเรียนขนาดเล็ก  มีครูเพียง 4  คน มีปัญหาขาดแคลนครู การเชิญวิทยากรภูมิปัญญาท้องถิ่น  เป็นปราชญ์ชาวบ้านเข้ามามีส่วนร่วมในการจัดการเรียนรู้ เพื่อนำไปสู่การพัฒนาทักษะการคิดแก้ปัญหา  จึงเข้าข่ายการบริหารงานบุคคล  อีกรูปแบบหนึ่ง 

      - จัดเป็นผลงานที่เกี่ยวกับการพัฒนาการเรียนการสอนในกลุ่มสาระการเรียนรู้หรือสาขาวิชาต่าง ๆ  เพราะนักเรียนได้ลงมือปฏิบัติจริง   ได้เรียนรู้ผ่านการทำโครงงาน  นำไปสู่การคิดแก้ปัญหาแบบบูรณาการหลายกลุ่มสาระการเรียนรู้  สร้างคุณลักษณะอันพึงประสงค์ทั้งในด้านคุณธรรม และวิชาการ

โรงเรียนที่ผมปฏิบัติหน้าที่อยู่ มีผลการประเมินคุณภาพจาก สมศ. รอบแรก ในมาตรฐานที่ 4 อยู่ในระดับ “ปรับปรุง”  จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่ผู้บริหารสถานศึกษาจะต้องแก้ปัญหา หรือพัฒนาทักษะการคิดระดับสูง  ซึ่งทักษะการแก้ปัญหา  เป็นทักษะการคิดระดับสูงที่ต้องมีการวิเคราะห์ สังเคราะห์  ไตร่ตรอง  คิดสร้างสรรค์  หากไม่แก้ปัญหาเรื่องนี้ อาจส่งผลกระทบต่อการประเมินคุณภาพของ สมศ.ในรอบสอง

        ที่กล่าวมาจึงสมเหตุสมผลในเชิงของการเลือกหัวข้อที่จะทำวิจัย  ซึ่งมาจากความจำเป็น  สภาพปัญหาที่หน่วยงานเผชิญอยู่ เป็นภาวะที่ผู้บริหารต้องหาทางแก้ไข  ข้อสังเกตของกรรมการจึงเป็นข้อกล่าวหาที่ไม่เป็นจริง  ไม่สอดคล้องกับข้อเท็จจริง

           อาจารย์ครับผมต้องการความยุติธรรม  แต่ไม่พร้อมที่จะฟ้องศาลปกครอง ซึ่งหากต้องฟ้องศาลปกครองไม่สามารถฟ้องบุคคลได้ ผมต้องฟ้อง คณะอนุกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษาของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา  (อ.ก.ค.ศ.)  ซึ่งเป็นองค์กรหรือคณะบุคคลที่พิจารณาผลการตรวจผลงานต่อจากคณะกรรมการแล้วลงมติว่าให้ผลงานของผมไม่ผ่านเกณฑ์   แต่ช่วงนี้ผมจะขอย้ายโอนไปอยู่ต่างกรม หากผมฟ้องไปแล้ว อ.ก.ค.ศ. ซึ่งมีหน้าที่พิจารณาเรื่องย้ายโอนด้วย อาจกลั่นแกล้งผมไม่ให้ย้ายโอนได้

            ดังนั้นผมจึงประสงค์จะฟ้องบุคคลที่เป็นกรรมการตรวจผลงาน  ซึ่งการฟ้องบุคคลต้องฟ้องต่อศาลอาญา (ใช่หรือไม่ครับ)   ผมอ่านประมวลกฎหมายอาญาแล้ว  การกระทำของคณะกรรมการสามคนที่ตรวจผลงานของผม  เข้าข่ายทำผิดมาตราต่อไปนี้หรือไม่ครับ 

        มาตรา 157  ,  165 ,  267 ,  269 ,  326 ,  341  ,  342  ,  343 และความผิดลหุโทษ  มาตรา 368   390

        อาจารย์ช่วยวินิจฉัยด้วย    รายละเอียดอาจจะมากไปนะครับอาจารย์แต่ผมเรียบเรียงมาดีแล้ว  ไม่ตัดทอนเพราะต้องการให้อาจารย์เห็นที่มาที่ไป  ผมรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อนะครับ

                                                                      ด้วยความเคารพ

                                                                    ข้าราชการชั้นผู้น้อย      

เรียน ข้าราชการชั้นผู้น้อย

    เท่าที่อ่านข้อเท็จจริงที่เล่ามา ยังมองไม่เห็นว่าคณะกรรมการที่อ่านผลงานเขาจะมี่ความผิดมาตราต่าง ๆ ที่อ้างมาได้อย่างไร  เขาอ่านผลงานแล้วเขาก็ย่อมต้องแสดงความเห็นว่าในความเห็นของเขาผลงานนั้นเป็นอย่างไร  ซึ่งถ้าคุณเห็นด้วยคุณก็ไปจัดการแก้ไขเพื่อให้ตรงใจคนอ่าน แต่ถ้าคุณไม่เห็นด้วย ก็อาจอุทธรณ์ต่อไปได้  ไหน ๆ ก็เป็นครู แล้ว ลองนึกถึงเวลาให้คะแนนเด็กดูบ้าง บางทีเด็กที่ทำข้อสอบก็อาจจะนึก ๆ เอาเองว่าที่ตนทำนั้นดีเลิศแล้ว ทำไมครูถึงให้คะแนนน้อย