กราบเรียนอาจารย์ที่เคารพ หนูโดนบีบให้ลาออกจากงาน ไปขึ้นทะเบียนการว่างงาน หวังใช้เงินชดเชยการว่างงานประทังชีวิต เห็นโฆษณาออกข่าว ทีวี ว่าจะโอนเงินเข้าบัญชีภายใน 7 วัน หนูไปรายงานตัวครั้งแรก ไปกดเอทีเอ็มทุกวันแต่ไม่มีเงินเข้าบัญชี โทรไปถามที่ประกันสังคมเขาบอกว่านายจ้างยังไม่แจ้งเรื่องออกจากงานไปที่ประกันสังคม หนูก็ไปขอร้องนายจ้างว่าช่วยแจ้ง เขาก็บอกแจ้งแล้ว พอไปถามประกันสังคม บอกนายจ้างไม่แจ้ง เลยไม่มีสิทธิรับเงินชดเชยการว่างงาน พอโพสถามเว็บแห่งหนึ่ง ถึงรู้ว่ามีเพื่อนร่วมชะตากรรมเยอะมาก

ปกติตอนทำงาน หนูไม่ได้ใช้สิทธิประกันสังคมเลย เจ็บป่วยยอมจ่ายเอง เพราะทำงานต่างจังหวัด ร.พ.ที่เข้าประกัน อยู่ไกลมาก พอวันหนึ่งต้องตกงานกระทันหัน ก็หวังจะได้เงินส่วนนี้ที่อุตสาหะส่งเดือนละหลายร้อยมาร่วมสิบปี มาประทังจนกว่าจะได้งาน

สุดท้ายหนูก็รู้ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน อย่าเชื่อโฆษณาทุกอย่างแม้แต่โฆษณาประกันสังคม พยายามใช้จ่ายแบบประหยัดมากๆๆๆๆๆๆๆ คิดว่าถ้าเงินที่เก็บไว้หมดเมื่อไร คงต้องหายืมน่ะค่ะ แล้วพยายามหางานทำไปเรื่อยๆ

คำถามคือ แบบนี้หนูจะส่งเงินประกันสังคมไปเพื่ออะไรคะ หนูไม่มั่นใจแม้แต่ที่ประกันสังคมบอกจะมีบำเหน็จบำนาญให้เมื่อตอนหนูแก่ชรา ขนาดเงินเดือนละสี่พันกว่าบาท สามเดือนยังยากเย็นมีปัญหาขนาดนี้

เมื่อเขาให้อำนาจนายจ้างมากกว่าลูกจ้าง ชี้เป็นชี้ตายกับลูกจ้างได้(เกิดนายจ้างแจ้งว่าไล่ออก หนูคงหมดสิทธิ) เขาก็ไม่น่ามาเก็บเงินประกันกับลูกจ้างเลย

สงสัยหนูคงต้องสอบเข้ารับราชการให้ได้ค่ะ เพื่อไม่ต้องจ่ายประกันสังคม ตราบใดที่หนูยังทำงานเอกชน หนูก็ต้องโดนบังคับให้จ่ายเงินประกันสังคมอยู่ดี

ถ้านำเงินส่วนนี้ไปจ่ายประกันให้กับบริษัทประกัน อาจารย์ว่าจะดีกว่านี้ใหม

คำถามนี้ยาวหน่อย พอดีรู้สึกแย่น่ะค่ะ เหมือนโดนเคราะห์กระหน่ำซ้ำเติม