เรียนท่านอาจารย์ที่เคารพ

มาตรา ๑๓๐๕ ปพพ.บัญญัติว่า สาธารณสมบัติของแผ่นดิน จะโอนแก่กันมิได้ เว้นแต่อาศัยอำนาจแห่งบทกฎหมายเฉพาะ หรือพระราชกฤษฎีกา    คำว่า "บทกฎหมายเฉพาะ" นี้ หมายความถึงอย่างไร 

ม.๑๓๓๔ บัญญัติว่า ที่ดินรกร้างว่างเปล่า บุคคลอาจได้มาตามประมวลกฎหมายที่ดิน (ที่ดินรกร้างว่างเปล่า ก็เป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินอย่างหนึ่ง) มาตรานี้ถือว่าเป็น "บทกฎหมายเฉพาะ" ตามความหมายในมาตรา ๑๓๐๕ ด้วยหรือไม่ มีคำพิพากษาหรือความเห็น คกก.กฤษฎีกาให้อ้างอิงหรือไม่ครับ

กราบขอบพระคุณอาจารย์มา ณ โอกาสนี้ด้วย

เรียน คนช่างสงสัย

1. หมายถึงมีกฎหมายบัญญัติให้โอนที่ดินนั้น ๆ เป็นการเฉพาะ ส่วนประมวลกฎหมายที่ดินไม่ใช่กฎหมายเฉพาะ หากแต่เป็นกฎหมายที่ว่าด้วยการได้กรรมสิทธิในที่ดินรกร้างว่างเปล่า