เรียน  อาจารย์มีชัย  ที่เคารพ

         เมื่อปิดภาคฤดูร้อนที่ผ่านมาลูกชาย(อายุ ๑๙ ปี เรียนมหาวิทยาลัยฯ อยู่ปี ๒) ไปเข้าค่ายอบรมภาษาอังกฤษอยู่เดือนหนึ่ง (ที่ยะลา/บ้านอยู่สายบุรี ปัตตานี)  เสร็จการอบรมฯก็ไปเที่ยวบ้านญาติที่หาดใหญ่กับเพื่อนที่เข้าค่ายฯด้วยกัน    ขากลับ กลับรถไฟมาลงยะลา เป็นเวลาเย็นแล้วไม่มีรถกลับ เพื่อนที่ไปด้วยมีเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานแล้ว(เป็นครูช่าง) เช่าบ้านอยู่ยะลาจึงไปขออาศัยนอน วันนั้นตรงกับวันพฤหัสฯ ที่ ๑ พค.ซึ่งจะมีการแข่งขันฟุบอล(ทีวี) ในเวลาหลังเที่ยงคืน ในขณะที่คุยกัน เจ้าของบ้านขอตัวนอนก่อนเพราะพรุ่งนี้ต้องไปสอน  เวลานั้นมีเพื่อนเจ้าของบ้านนั่งร่วมคุยอยู่ด้วยคนหนึ่ง (เช่าบ้านห้องแถวอยู่ฝั่งตรงข้าม) จึงชวนไปดูที่บ้านที่เขาเช่าอยู่  ตกดึกตำรวจมาเคาะประตู ตรวจค้นในบ้านพบใบพืชกระท่อมแห้งๆ ๑๒ ใบ ตั้งข้อหาร่วมกันมียาเสพติดให้โทษประเภท ๕ ไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต ส่งฟ้องศาล เจ้าของบ้านรับว่าเป็นของเขาเอง ศาลสั่งปรับ ๖๐๐ บาท  ส่วนลูกชายกับเพื่อนปฏิเสธ  แยกฟ้องต่างหาก ศาลนัดมาแล้วครั้งหนึ่ง ผู้พิพากษาถามว่าทั้งสองคนกำลังเรียนอยู่ใช่ไหม  จะสู้คดีหรือ  ถ้าต้องอุทรอาจเป็นสามปีมันจะคุ้มกันหรือ  แล้วก็ขออัยการให้จำเลยไปปรึกษากับทนาย(ศาลแต่งตั้งให้) ก่อนอีกครั้ง  ซึ่งอัยการก็ยอม และนัดอีกครั้งในวันที่ ๑๒ กย.นี้  (ความโดยสรุป)  อาทิตย์ที่ผ่านมาผมได้ไปพบทนาย  ซึ่งให้คำแนะนำว่าน่าจะให้เด็กรับแล้วเสียค่าปรับ ซึ่งไม่ได้มากมายอะไร สู้ไปก็ไม่แน่ว่าจะชนะ 

             จนวันนี้ผมไม่รู้ว่าจะตัดสินใจอย่างไร

             -  ถ้าจะให้ลูกรับ(ตามคำแนะนำทนาย) เสียค่าปรับไม่กี่บาทก็จริง     แต่ในแง่ประวัติของลูกจะถูกบันทึกไว้ในทะเบียนประวัติอาชญากรรมหรือไม่    ถ้าบันทึกในอนาคตจะมีผลอย่าง

             อาจารย์ฯช่วยให้คำแนะนำด้วยครับ  

             ขอขอบคุณล่วงหน้ามา ณ โอกาสนี้

                                                                ขอแสดงความนับถือ

ถ้ารับสารภาพและศาลสั่งปรับ การบันทึกเป็นประวัตินั้นก็คงมีแน่ และแม้จะไม่มีผลอะไรมากนักต่อการรับราชการ แต่ถ้าวันหนึ่งไปเล่นการเมือง คนเขาโจมตีว่าเคยครอบครองยาเสพติด (ใบกระท่อม) ก็อาจเสียหายได้  แต่ถ้าสู้คดีไป ก็คงใช้เวลานานอยู่ อาจต้องเสียค่าใช้จ่ายไม่น้อย  จึงต้องขึ้นอยู่กับว่าอยู่ในฐานะที่จะเสียค่าใช้จ่ายดังกล่าวหรือไม่