กระผมและน้องสาวได้ปลูกบ้านอยู่ในที่ดินของมารดาคนละ 1 หลัง ต่อมามารดาได้ยกที่ดินที่กระผมและน้องสาวครอบครองและปลูกบ้านอยู่ โดยได้รังวัดแบ่งแยกที่ดินให้แก่กระผมและน้องสาว คนละ  1 ไร่ 2 งาน เมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน 2546

    เมื่อวันที่ 12 กรกฎาคม 2551 มีนางอโนทัย มาแจ้งกับกระผมว่าได้ซื้อที่ดินที่กระผมครอบครองอยู่พร้อมบ้านจากสำนักงานบังคับคดีแล้ว ให้ขนย้ายทรัพย์สินออกจากบ้านและที่ดินที่กระผมครอบครอง

     กระผมไม่เข้าใจจึงได้ไปปรึกษากำนันและตรวจสอบเอกสาร ปรากฏว่าโฉนดที่ดินเลขที่ 40526 ที่กระผมครอบครองและปลูกบ้าน เป็นชื่อของน้องสาว  ส่วนโฉนดเลขที่ 40523 ที่น้องสาวกระผมครอบครองและปลูกบ้าน เป็นชื่อของกระผม

      เข้าใจว่าวันที่ทำการรังวัดแบ่งแยกมีความผิดพลาด แบ่งแยกไม่ตรงตามเจตนาของคู่สัญญา หรือสลับเอกสารระหว่างกระผมกับน้องสาว  เมื่อน้องสาวได้รับโฉนดแปลง40526 มาก็ไม่ได้ตรวจสอบนำไปให้ผู้ให้กู้ยึดถือไว้เป็นประกัน หลังจากนั้นก็เดินทางไปอยู่ที่อื่น ไม่สามารถติดต่อได้ ต่อมาเจ้าหนี้คือนางอโนทัยได้ฟ้องร้องเงินกู้และขอยึดโฉนดที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้างออกขายทอดตลาด โดยการยึด ณ. ที่ทำการ และได้ซื้อทอดตลาดบ้านและที่ดินดังกล่าวเอง และได้ไปโอนตามคำสั่งศาล เมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2551

      เมื่อกระผมได้โฉนดที่ดินเลขที่ 40523 มาครอบครอง วันที่ 9 มิ.ย.2547 ก็ได้จำนองกับธนาคารเพื่อการเกษตร โดยเจ้าหน้าที่ธนาคารก็มาตรวจสอบที่ดินแปลงที่กระผมครอบครอง โดยไม่ได้เอะใจ คือ ตรวจสอบที่ดินแปลง40526 แต่จดจำนองแปลง 40523  เมื่อมีการฟ้องร้องน้องสาวกระผม ก็มีการส่งคำฟ้องและหมายต่างๆ ที่บ้านเลขที่ 8 ซึ่งเป็นบ้านน้องสาวกระผม แต่อยู่ในที่ดิน40523 กระผมอยู่บ้านเลขที่ 8/3 ซึ่งอยู่ในที่ดินแปลง40526ที่ถูกยึด กระผมจึงไม่ได้สนใจเกี่ยวกับคดีที่น้องสาวถูกฟ้อง

     ขออนุญาตอาจารย์ได้เมตตาให้ความเห็นกรณีดังกล่าวกระผมควรดำเนินการอย่างไรต่อไป  เพราะผู้ซื้อจะไล่กระผมออกจากบ้านและที่ดิน  ซึ่งกระผมยังอยากอยู่ในบ้านและที่ดินดังกล่าว

             กราบขอบพระคุณอย่างสูง