เรียน ท่านอาจารย์ที่เคารพ
ทำไมจึงไม่มีใครคิดที่จะแก้ไขระบบการปกครองท้องถิ่นบ้างครับ ทั้งๆที่รู้ว่าปัญหามันเป็นอย่างไรยิ่งขณะนี้การทุจริตเป็นไปโดยการบังคับหากไม่ทำตามก็จะโดนบีบหรือโดนรังแกเช่นการเลื่อนขั้นเงินเดือนหรือการจ่ายโบนัส บางอบต.แต่เกือบทุกแห่งต้องมีการจ่ายเปอร์เซ็นต์ค่าโบนัสแล้วแต่ละแห่งจะจ่ายในอัตราเท่าใด(ต่อคน) ยิ่งการจัดซื้อแทบไม่ต้องพูดถึงถ้าวงเงินไม่เกินหนึ่งแสนบาทมันง่ายมากและมีการเพิ่มราคาบวกไว้อยู่ในตัวสินค้าที่จะซื้อและเปอร์เซ็นต์อีกต่างหาก นายกในบางอำเภอมีการพูดคุยกันก่อนที่จะมีการตั้งจ่ายเงินอุดหนุนให้อีกอบต.หนึ่งที่ไม่มีปัญหาในการจัดซื้อจัดจ้างเป็นผู้ดำเนินการโดยค่าใช้จ่ายจริงสมมุติเป็นเงินสองหมื่นบาทต่ออบต.แต่นายกจะให้อบต.ที่เป็นหน่วยจัดซื้อเพิ่มวงเงินในการขอรับเงินอุดหนุนเพิ่มขึ้นไปจากเดิมอาจจะเป็นหนึ่งหมื่นหรือสองหมื่นแล้วแต่ละโครงการ อาจารย์คิดว่าควรจะทำอย่างไรนี่คือตัวอย่างเล็กๆน้อยๆ ตัวอย่างที่เกี่ยวกับการปิดงานนั้นง่ายมากถ้ามีระบบการติดต่อที่ดี แล้วประเทศไทยจะอยู่อย่างไรในเมื่อพนักงานที่ทำงานไม่ถูกใจโดนบีบหรือโดนกลั่นแกล้งหรือโดนอิทธิพลมืดรังแกจะโอนไปอบต.อื่นก็ไม่ได้เพราะว่าพวกนายกจะโทรไปบอกหรือประสานข้อมูลกัน อยากให้ท่านได้เข้าไปดูในเว็บของพนักงานส่วนตำบลดูบ้างว่าปัญหามีมากน้อยเพียงใด และอยากขอความอนุเคราะห์มายังท่านช่วยผลักดันและแก้ไขปัญหาให้กับพนักงานส่วนท้องถิ่นหรืออาจจะอยู่เฉยๆก็ได้นะครับเพราะว่าทุกวันนี้พนักงานเขาจะพูดกันว่าประเทศไทยไม่ใช่ของเราคนเดียว
เมื่อการเลือกตั้งต้องใช้ทุนรอนอย่างผิดธรรมชาติ ในเวลาที่มาทำงานจึงหลีกไม่พ้นที่จะถูกเอาทุนคืนและบวกกำไร เมื่อบวกกับแนวคิดของสังคมที่ว่า "ถึงโกงก็ยังมีผลงาน" การทุจริตจึงเบ่งบานเป็นดอกเห็ด และกลายเป็นต้นทุนของสังคม ตราบใดที่ยังไม่อาจแก้ไขได้ การทำงานของฝ่ายประจำก็ต้องระมัดระวังยิ่งขึ้นที่จะไม่ตกเป็นเครื่องมือของใคร
