ท่านอาจารย์ครับ ผนสังเกตแนวทางของคณะกรรมการกฤษฎีกาในการตรวจพิจารณาร่างกฎกระทรวงต่าง ๆ ที่ยกร่างโดยหน่วยงานของรัฐ มีกรณีที่ผู้ยกร่างกฎกระทรวงมักนำเอาบทบัญญัติบางส่วนที่ได้บัญญัติไว้แล้วในพระราชบัญญัติที่เป็นแม่บทมาใส่ไว้ในร่างกฎกระทรวงด้วยซึ่งคณะกรรมการกฤษฎีกาจะให้ตัดออกเนื่องจากกฎหมายแม่บทได้บัญญัติไว้และมีผลในการใช้บังคับแล้ว(โดยอาจจะมองว่าเป็นการฟุ่มเฟือยก็ได้)กรณีนี้ถือว่าเป็นหลักการที่ต้องยึดถือโดยเคร่งครัดหรือเปล่าครับ? เพราะมีกรณีว่า ในการตราข้อบัญญัติท้องถิ่น บุคลากรในระดับท้องถิ่นจะไม่ค่อยเชี่ยวชาญทางด้านกฎหมายมากนัก ดังนั้นในการยกร่างข้อบัญญัติท้องถิ่นจึงประสงค์จะให้เจ้าพนักงานตามกฎหมายและผู้ที่เกี่ยวข้องสามารถเข้าใจบทกฎหมายในเรื่องนั้นได้ทั้งหมด จึงนำเอาบทบัญญัติที่บัญญัติไว้แล้วตามกฎหมายที่มีศักดิ์สูงกว่าซึ่งเกี่ยวข้องกับเรื่องนั้นมาใส่ไว้ในร่างข้อบัญญัติท้องถิ่นด้วยทั้งหมดเพื่อจะได้ไม่ต้องไปตรวจดูกฎหมายหลายฉบับ(ซึ่งเป็นปัญหากับผู้ที่ไม่เชี่ยวชาญด้านกฎหมายมาก) ดังนี้จะสามารถกระทำได้หรือไม่ครับ? หรือจะมีแนวทางการยกร่างข้อบัญญัติท้องถิ่นเป็นประการใด?

เรียน คุณสมชาย

   การลอกมานั้นแม้อาจจะทำให้คนอ่าน ๆ ได้ครบถ้วนโดยไม่ต้องไปเปิดกฎหมาย  แต่ถ้าเมื่อใดที่ลอกมาผิดพลาด ก็จะพลอยทำให้ทำผิดกฎหมายกันไปหมดทั้งฝ่ายเจ้าหน้าที่และฝ่ายประชาชน  นอกจากนั้น การอ่านกฎหมายนั้น ถ้าอ่านเฉพาะกฎหมายในลำดับรองโดยไม่ไปอ่านกฎหมายแม่บ้างเลย ก็จะทำให้เสียหายได้ เพราะมีเรื่องอีกเป็นจำนวนมากที่ไม่ได้มากล่าวไว้ในกฎหมายในลำดับรอง เนื่องจากกฎหมายแม่ไม่ได้ให้อำนาจไว้