ทำไมศาลจึงให้สิทธิผู้ขายที่ดินครอบครองปรปักษ์  ( ที่ศาลสั่งแล้วว่ามีอำนาจและสิทธิขายได้ ) สามารถทำนิติกรรมยินยอมคืนที่ดินให้กับเจ้าของเดิมโดยไม่ต้องรับผิดชอบค่าเสียหายได้  ( ในกรณีของวัดสวนแก้ว ซึ่งผู้ครอบครองปรปักษ์  ไม่ได้เป็นเจ้าของที่ดินตามกฏหมาย ในขณะที่ศาลสั่งเพิกถอนสิทธิการครอบครอง )  ซึ่งดูเหมือนว่าผู้ขายที่ดินที่ครอบครองให้กับวัดสวนแก้วได้กระทำการยินยอมคืนที่ดินที่ได้ขายไปแล้ว  ไม่น่าจะมีอำนาจหรือสิทธิกระทำได้  และศาลก็ไม่น่าที่จะยึดถือเป็นความยินยอมที่มีสิทธิถูกต้องตามกฏหมายนะครับ  ในความเห็นของผม  ก่อนศาลจะตัดสินควรเป็นความยินยอมของผู้ครอบครองปัจจุบันเป็นหลัก  นั่นคือ  หากแบ่งความเสียหายและความรับผิดชอบควรเป็นดังนี้

1  การสั่งให้ผู้ใดมีสิทธิครอบครองปรปักษ์อย่างถูกกฏหมาย  เป็นอำนาจและความรับผิดชอบของศาล  ที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้  และต้องผูกพันธ์ความรับผิดชอบระหว่างศาล  ผู้ครอบครอง และเจ้าของเดิม  ซึ่งต้องมีกระบวนการตัดสินอย่างรอบคอบใช่หรือไม่  

2   การนำที่ดินที่ศาลสั่งครอบครองปรปักษ์ไปขายต่อ  เป็นการขายที่ถูกต้องตามกฏหมาย   หากเกิดความเสียหาย  ผู้มีส่วนร่วมน่าจะเป็นบุคคลทั้ง 3 ตามข้อ 1  ใช่หรือไม่  และควรชดใช้ให้กับผู้เสียหายตามสมควร