ช่วงหลังติดตามการตอบคำถามของอาจารย์ดูเหมือนอาจารย์ตอบได้เร้วขึ้นมาก ทั้งๆที่มีงานมากมายดีใจครับ ช่วงนี้เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของการจะร่างรัฐธรรมนูญใหม่น่าจะใด้ของดีกว่าเก่า (คาดหวัง).. แค่การประกาศของ แพทยสภา เรื่องข้อเท็จจริงทางการแพทย์ ก็วุ่นน่าดู..ไม่ใช่สิกธิแพทย์ เอามาชนกับ สิทธิผู้ป่วย(แต่อาจจะมาปรามๆการฟ้องร้องหมอมั้ง)....และต่อไปเราจะมีสิทธิผู้ป่วยเพิ่ม อยากทราบความเห็นในส่วนตัวอาจารย์ในเรื่องนี้ดังนี้
“ผู้ประกอบวิชาชีพด้านสาธารณสุขมีหน้าที่ต้องปฏิบัติตามเจตนาของบุคคลซึ่งมีสิทธทำหนังสือแสดงเจตนาไม่ประสงค์จะรับบริการสาธารณสุข ที่เป็นไปเพียงเพื่อยืดการตายในวาระสุดท้ายของชีวิต หรือเพื่อยุติการทรมานจากการเจ็บป่วย”หรือหมายถึง “สิทธิในการเลือกที่จะตาย ”ภายใต้กฎหมาย “พระราชบัญญัติสุขภาพแห่งชาติ”“สิทธิในการเลือกที่จะตาย” เป็นมาตราที่มีเนื้อหาที่ว่าด้วยเรื่องการกำหนดสิทธิ..... “ให้บุคคลมีสิทธิเลือกตายอย่างสงบและมีศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ในบั้นปลายของชีวิต โดยไม่ถูกยืดชีวิตหรือถูกแทรกแซงการตายเกินความจำเป็น โดยให้มีสิทธิแสดงความจำนงล่วงหน้าได้”สังคมไทยพร้อมแล้วหรือกับสิทธิในการเลือกที่จะตาย....อาจจะก่อให้เกิดปัญหา ทั้งปัญหาจริยธรรม-สังคม-กฎหมาย...ตามมา เพราะสิทธิในการเลือกที่จะตายในร่าง พ.ร.บ.สุขภาพแห่งชาติไม่ได้มีการพูดถึงการให้แพทย์ “ดับชีวิต ผู้ป่วยด้วยความสงสาร” หรือ “ช่วยให้ผู้ป่วยฆ่าตัวตาย” ถ้าอย่างงั้นเมื่อผู้ป่วยมีสิทธิที่จะเลือกตาย แล้ว “แพทย์” จะต้อง “มีหน้าที่ตามกฎหมาย” ที่จะต้องทำให้ผู้ป่วยถึงแก่ความตายสมใจเมื่อได้รับการร้องขอจากผู้ป่วยด้วยหรือไม่ ? ซึ่งหากต้องมีหน้าที่ในจุดนี้ เมื่อแพทย์ต้องเพิ่มบทบาทจากการเป็นผู้รักษาชีวิต “เป็นผู้ดับชีวิต” ด้วย อะไรจะเกิดขึ้น ? สังคมจะมอง-จะคิดอย่างไร ?บทบาทของแพทย์ในสังคมจะเป็นอย่างไรต่อไป....ปัญหาต่างๆจะตามมา เช่นคนที่จะตายทำประกันชีวิต บริษัทประกัน จะยอมหรือ ๆลๆ

     สุดท้ายใกล้ปีใหม่แล้วขอใหคุณงามความดีที่อาจารย์สร้างใว้ ให้มีสุขภาพดีและแข็งแรงมีความสุขครับ

                   เคารพรักนับถืออย่างสูง

                   หมอไต้ผู้ร่วมชะตากรรม

เรียน หมอใต้ผู้ร่วมชะตากรรม

      ดีใจที่ได้ข่าวคราวจากคุณหมอ เพราะแสดงให้เห็นถึงความปลอดภัยที่ยังคงมีอยู่  อันเนื่องด้วยความดีที่คุณหมอได้ประพฤติปฏิบัติต่อหน้าที่และสังคม ขอให้คุณพระรัตนตรัยคุ้มครองคุณหมอและครอบครัวให้ปลอดภัยตลอดไป

      เรื่องตอบคำถามนี่ก็เป็นเรื่องแปลก ที่ผู้ตอบยิ่งมีภาระมากขึ้นเท่าไร ก็ดูเหมือนคำถามจะมีมามากขึ้นเป็นเงาตามตัว พอว่างตอนไหนก็ต้องรีบ ๆ ตอบ เพราะปล่อยค้างไว้เพียงวันหรือสองวันก็จะค้างมากมายจนแทบจะหมดกำลังใจจะตอบ  คำตอบก็เลยสั้น ๆ ไป

      กฎหมายสุขภาพแห่งชาติ กำหนดสิทธิของผู้ป่วยที่จะยุติการรักษา แต่ไม่ได้บังคับแพทย์ให้ต้องยุติชีวิตของคนไข้ ซึ่งจะมีนัยที่ต่างกัน กรณีแรกเป็นการให้อยู่เฉย ๆ ส่วนกรณีหลังให้ลงมือทำให้ชีวิตเขายุติ ซึ่งบ้านเรายังไปไม่ได้ถึงเพียงนั้น และดูเหมือนต่างประเทศก็ยังไปไม่ถึงเหมือนกัน   การยุติการรักษานั้นมีเงื่อนไขว่าเฉพาะในกรณีที่การรักษานั้นเป็นไปเพื่อยืดชีวิตให้คงอยู่โดยที่การป่วยเจ็บนั้นไม่มีทางรักษาให้หายได้แล้ว  หรือก่อให้เกิดการทรมานแก่ผู้ป่วย  การเลี้ยงชีวิตผู้ป่วยที่ไม่รู้ตัวแล้วไว้นั้น เป็นการทรมานทั้งผู้ป่วย และผู้เป็นทายาท ในทางเศรษฐกิจแม้จะมีเงินมีทองก็อาจทำให้สิ้นเนื้อประดาตัวได้

       ถ้ามีเวลากรุณาส่งที่อยู่ไปให้ผมด้วย จะได้ส่งหนังสือรวมคำถามคำตอบประจำปี ๒๕๔๙ มาให้อ่านเล่น