สวัสดีครับอาจารย์

ผมมีเรื่องจะเรียนปรึกษาอาจารย์ครับ ความจริงมันเป็นปัญหาครอบครัวเป็นเรื่องส่วนตัว  ไม่ควรกล่าวให้ผู้อื่นรับทราบ แต่ผมก็อัดอั้นตันใจมาก ไม่คิดเลยว่าจะเจอปัญหาแบบนี้  ผมแต่งงานแล้ว จดทะเบียนสมรสกับภรรยามาปีนี้ปีที่5  เรามีปัญหาในครอบครัวตั้งแต่ยังไม่มีลูกคนที่สอง ตอนนี้ลูกคนที่สองผมอายุสองขวบ  ภรรยาผมเขาไม่เคยให้เกียรติผมเลย ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนเขาเป็นคนสองบุคลิก  เหมือนไม่รักผม รักแต่เงินทอง ผมเป็นข้าราชการ ส่วนภรรยาผมเป็นลูกจ้างชั่วคราวส่วนราชการเดียวกัน ผมอาศัยบ้านพ่อแม่ภรรยาอยู่  เขาก็ดูถูกผมว่าเป็นกาฝาก ผมทำให้เขาทุกอย่าง  สมบัติที่ซื้อด้วยกันก็เป็นชื่อเขา ผมมีเพื่อนหญิง เพื่อนธรรมดานะครับ เขาก็ว่าผมมีอะไรกับเพื่อนจนไม่มีใครกล้าคบกับผม อะไรก็จะเอาทุกอย่าง ไม่เคยดูแลผม ไม่เคยสนใจว่าผมจะอยู่ยังไงกินยังไง ใส่เสื้อผ้าอย่างไร  จนเพื่อนที่ทำงานบอกว่าสังเวชผมมาก ผมก็พยายามอดทนทุกอย่างเพื่อลูก เพราะเขาชอบเอาลูกมาบังคับผม ถ้าผมไม่ทำตามเขาก็ขู่จะฆ่าลูก จะทำร้ายลูก จนตอนนี้ผมทำเรื่องย้ายกลับบ้านเพราะแม่ผมไม่สบาย  เขาก็เลยไม่สามารถคัดค้านได้  แต่เขาก็มักแสดงต่อหน้าคนอื่นว่ารักกัน ทั้ง ๆ ที่ลับหลัง  เขาไม่เคยเหลียวแลผมเลย ผมจะมีเงินไม่มีเงินเขาไม่สนใจ  ผมต้องชำระหนี้สหกรณ์เพราะกู้เงินออกมาซื้อที่ให้เขา เป็นชื่อเขา ผมต้องส่งรถให้เขาเพราะตอนนั้นผมมีเงินสดอยู่ครึ่งหนึ่งแล้วผมก็ยืมที่พ่อตาเขาแบ็งค์แล้วกู้มาซื้อรถ ก็เป็นชื่อเขาอีก  จนเงินเดือนผมแทบไม่เหลือ เขาก็ชอบด่าว่าผมว่าไม่ช่วยเรื่องการเงินภายในบ้าน  อาจารย์ครับทุกวันนี้ผมเหลือแต่ตัว เงินเดือนก็แทบไม่พอใช้จ่าย  จนสุดท้ายนี้ผมทนไม่ไหว เขาให้ญาตโทรมาด่าแม่ผมว่า พรากลูกพรากเมียพรากผัวเขา สาปแช่งแม่ผม ผมทนไม่ได้ ขอหย่า เขาก็ไม่ยอมไปหย่า ยื้อทั้ง ๆ ที่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่เคยรักไม่เคยใส่ใจผมเลย  ผมรู้ว่าเขากลัวเสียหน้าถ้าต้องหย่ากับผม ไม่มีความมั่นคงในชีวิต  เพราะเขาคงรู้ตัวว่าผู้หญิงอย่างเขาคงไม่มีผู้ชายหน้าโง่คนไหนเอานอกจากผม  เขาห่วงทรัพย์สมบัติที่เขาควรได้ถ้าผมตาย  ผมจะทำอย่างไรดีครับอาจารย์ ผมไม่เคยคิดเลยว่าผมจะต้องมาเจอผู้หญิงที่เหมือนปีศาจร้ายในชีวิตของผม  เขาโทษว่าผมมีผู้หญิงใหม่เลยขอหย่ากับเขา  ทั้ง  ๆ ที่เขาก็รู้ว่าคนที่เหลือแต่ตัวอย่างผม ใครจะมาเอา  ผมก็รับผิดชอบลูกหมดทุกอย่าง แต่เขาไม่ยอมหย่า ผมจะทำอย่างไรดีครับอาจารย์ โปรดชี้ทางสว่างให้ผมด้วย ผมจนปัญญาที่จะให้เขาหย่ากับผมจริง ๆ นัดให้ไปอำเภอก็ไม่ยอมไป  ตอนนี้เราแยกกันอยู่ได้ 2 เดือนแล้วครับ คือปกติถึงอยู่บ้านเดียวกันก็ไม่เคยพูดกัน คือพูดกันนับครั้งได้ อยู่เหมือนไม่อยู่ เขาจะพูดกับผมเฉพาะเรื่องผลประโยชน์ นอกนั้นก็ต่างคนต่างอยู่ เป็นอย่างนี้ตั้งแต่ลูกคนเล็กคลอด สองปีกว่าแล้วที่ชีวิตครอบครัวผมไม่เหมือนคนอื่น หน้าฉากอีอย่าง หลังฉากอีกอย่าง  ตอนนี้ผมย้ายกลับมาบ้านได้สองเดือนแล้ว ผมคิดว่าถ้าผมอยู่กับผู้หญิงคนนี้ไป ชีวิตผมคงเหมือนสัตว์เลี้ยง ที่โดนขัง ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย  ผมไม่กล้าทำอะไรรุนแรงเพราะห่วงลูก แต่เขาไม่ห่วงลูกเลย ชอบไปลงที่ลูก แล้วผมจะทำอย่างไร ฉากนอกเขาชอบแสดงละครว่าเหมือนรักกัน เวลามาบ้านผม ก็มักจะเอาไปโอ่ที่ทำงานว่าพาลูกไปเยี่ยมสามีสุดที่รัก ทั้ง ๆ ที่เวลามาที่บ้านไม่เคยพูดกันเลย นอนก็นอนคนละห้อง แค่แสดงละครให้คนอื่นรับทราบแค่นั้นเอง ผมเกลียดผู้หญิงคนนี้เหลือเกินครับอาจารย์ไม่นึกเลยว่าจะเกลียดแม่ของลูกตัวเองได้ขนาดนั้น อาจารย์ช่วยตอบปัญหาผมด้วยเถอะครับ

จากผู้ชายที่ไม่มีทางออก

เรียน ผู้ชายที่ไม่มีทางออก

     ลองนั่งตั้งสติให้ดี แล้วนั่งเขียนออกมาเป็นลายลักษณ์อักษร ว่าเขาทำผิดอะไรบ้าง แล้วไปหาประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๕๑๖ อันเป็นเหตุหย่า มาเทียบเคียงดู ถ้าสิ่งที่เขียนออกมาเข้าข่ายมาตรา ๑๕๑๖ ก็ไปดำเนินการฟ้องหย่าได้