เดิมทีที่ดินของกระผม นั้นได้มาเพราะร่วมกันซื้อกับพ่อ

คือว่า คุณพ่อได้ลงทุนร่วมกับเพื่อนท่าน โดยท่านได้ลงทุนที่ดินเป็นที่ตั้งของโรงงาน แต่ว่าเงินไม่พอจะซื้อที่ดินได้ จึงให้กระผมนำเงินมาลงทุนซื้อที่ดินเป็นหุ้นด้วย

        ต่อมาภายหลังธุรกิจเลิกไปแล้ว แบ่งสันปันส่วนกันก่อนเลิก โดยส่วนตัวแล้วไม่ได้อะไรจากการเลิกธุรกิจเพราะคุณพ่อจัดการเองหมด คาดว่าไม่มีกำไรเท่าใด

        เนื่องจากคุณพ่อเป็นคนต่างด้าว การซื้อที่ดินในขณะนั้นจึงใช้ชื่อของกระผมเป็นคนซื้อโดยการซื้อผ่อน เมื่อครบจึงโอนกัน  ปัญหาเริ่มเกิดตอนโอนกันนี้แหละครับ เพราะคุณพ่อท่านให้ใส่ชื่อกันอยู่  ๕ คน รวมผมด้วยระหว่างพี่น้องกัน 

         บ้านและที่ดินหลังดังกล่าวผ่านไปอีกประมาณ ๒๐ ปี โดยผมอยู่ในบ้านหลังดังกล่าว ปลูกบ้านอยู่ดูเหมือนไม่มีปัญหาอย่างใด ปัญหาเริ่มเกิดเมื่อที่ดินเกิดมีถนนตัดผ่าน แหล่งความเจริญเข้ามา  พวกที่มีชื่อในโฉนด ไม่รู้เกิดหนี้สินหรือปัญหาใด ผู้มีชื่ออี่ก ๒ คน ไปนำใครที่ไหนไม่รู้มาร่วมชื่อในโฉนดด้วย ซึ่งผมก็ไม่รู้เรื่อง

         คำถามคือว่าจะแบ่งอย่างไรจึงเกิดขึ้นตอนนี้ ใครเขาก็ว่าเขามีสิทธิกัน เริ่มมาปลูกสิ่งก่อสร้างริมแนวถนน และ หน้าบ้านบางบริเวณใกล้เคียงกับบ้านที่ผมปลูกและสิ่งก่อสร้างส่วนตัวของผม  ก็ทะเลาะกันระหว่างพี่น้องเหมือนกัน ก็อยากจะแบ่ง แต่ผมว่าน่าจะแบ่งยาก

        นอกจากนี้ที่บางบริเวณ ในโฉนดกลับมีลำเหมืองสาธารณะ ซึ่งส่วนนั้นใครก็คงไม่อยากจะได้

         ตามกฎหมายแล้ว เป็นอย่างไร เพราะดูเหมือนผมจะเสียเปรียบมากเลยเพราะแม้อยู่ก่อน แต่ก็เป็นผู้เดียวที่เสียเงินซื้อที่ คุณพ่อท่านออกเงินกับผมคนครึ่งแต่เวลา ผมจะได้ที่ก็คงได้เพียง ๑ ใน ๕

         ตอนนี้เริ่มเดือนร้อนมากเพราะล้อมรั้วก็ไม่ได้ ไม่เป็นส่วนตัว แขกไม่รับเชิญก็มาในบ้าน เพราะเป็นแขกของคนอื่นที่มีชื่อร่วมในโฉนด

         คิดจะแบ่งแยก ก็ไม่รู้ว่าจะตกลงกันได้หรือไม่ ต่างคนก็อยากได้มาก

อาจารย์ว่าทำไงดีครับ   ผมเสียเงินก็เสีย แถมอาจเสียเปรียบอีกได้

 เจ้าของกรรมสิทธิร่วมกันนั้น ถ้ามิได้ระบุว่าใครมีส่วนเท่าไร กฎหมายให้สันนิษฐานว่าต่างคนต่างมีสิทธิเท่า ๆ กัน ถ้าแบ่งไม่ได้ ก็ต้องขายแล้วเอาเงินมาแบ่งกัน