เรียน อาจารย์มีชัย ที่เคารพอย่างสูงข้าพเจ้ามีปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการพาอาวุธปืนติดตัวเพื่อปฏิบัติหน้าที่ ดังนี้   ข้าพเจ้าได้รับแต่งตั้งให้เป็น "พนักงานเจ้าหน้าที่" ตาม พรบ.ประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ. 2542 เมื่อได้รับแต่งตั้งแล้ว  ม.44 ตาม พรบ. ดังกล่าวกำหนดให้มีหน้าที่แสวงหาข้อเท็จจริงและรวบรวมพยานหลักฐานเพื่อที่จะทราบข้อเท็จจริงหรือมูลความผิด กรณีเจ้าหน้าที่ของรัฐถูกกล่าวหา ว่ากระทำความผิดฐานทุจริตต่อหน้าที่ กระทำความผิดต่อตำแหน่งหน้าที่ราชการหรือกระทำความผิดต่อตำแหน่งหน้าที่ในการยุติธรรม และในการปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าว ม.49 ได้บัญญัติให้มีอำนาจตาม ม.25(1)(2)และ(3)ตามที่คณะกรรมการมอบหมายซึ่งตามธรรมเนียมปฏิบัติคณะกรรมการจะมอบหมายให้มีอำนาจตามม.25(1)(2)และ(3)ทุกคดี ซึ่งมีรายละเอียดดังนี้ (1)มีคำสั่งให้ข้าราชการ พนักงาน หรือลูกจ้างของหน่วยราชการ หน่วยงานของรัฐ รัฐวิสาหกิจ หรือราชการส่วนท้องถิ่น ปฏิบัติการทั้งหลายอันจำเป็นแก่การปฏิบัติหน้าที่ของคณะกรรมการ ป.ป.ช. หรือเรียกเอกสารหรือหลักฐานที่เกี่ยวข้องจากบุคคลใด หรือเรียกบุคคลใดมาให้ถ้อยคำหรือให้ให้ถ้อยคำเพื่อประโยชน์แห่งการไต่สวนข้อเท็จจริง(2)ดำเนินการขอให้ศาลที่มีเขตอำนาจออกหมายเรียกเพื่อเข้าไปในเคหสถาน สถานที่ทำงานหรือสถานที่อื่นใด รวมทั้งยานพาหนะของบุคคลใดๆ ในเวลาระหว่างพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตก หรือในระหว่างเวลาที่มีการประกอบกิจการเพื่อตรวจสอบ ค้น ยึด หรืออายัด เอกสาร ทรัพย์สิน หรือพยานหลักฐานอื่นใดซึ่งเกี่ยวข้องกับเรื่องที่ไต่สวนข้อเท็จจริง และหากยังดำเนินการไม่แล้วเสร็จในเวลาดังกล่าวให้สามารถดำเนินการต่อไปได้จนกว่าจะแล้วเสร็จ (3)มีหนังสือขอให้หน่วยงานของราชการ หน่วยงานของรัฐ รัฐวิสาหกิจ ราชการส่วนท้องถิ่น หน่วยงานเอกชนดำเนินการเพื่อประโยชน์แห่งการปฏิบัติหน้าที่ การไต่สวนข้อเท็จจริง หรือการวินิจฉัยชี้ขาดของคณะกรรมการ ป.ป.ช. และข้าพเจ้ายังได้รับแต่งตั้งให้เป็น"พนักงานเจ้าหน้าที่"ตาม พรบ.ว่าด้วยความผิดเกี่ยวกับการเสนอราคาต่อหน่วยงานของรัฐ พ.ศ. 2542 ซึ่งมาตรา 15 วรรคสอง กำหนดให้"พนักงานเจ้าหน้าที่"ที่ได้รับแต่งตั้งเป็นพนักงานสอบสวนตาม ปวิ.อาญา ซึ่งข้าพเจ้าเห็นว่าการที่ได้รับแต่งตั้งตามกฎหมายทั้งสองฉบับ น่าจะเป็นข้อยกเว้นให้พาอาวุธปืนติดตัวไปได้ในขณะปฏิบัติหน้าที่ตามภารกิจที่ได้รับมอบหมายให้ดำเนินการตามกฎหมายทั้งสองฉบับ 

               แต่เมื่อข้าพเจ้าได้ไปดู พรบ.อาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิดดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธ พ.ศ. 2490 (แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2522) ม.8ทวิ ได้บัญญัติว่า "ห้ามมิให้ผู้ใดพาอาวุธปืนติดตัวไปในเมือง หมู่บ้าน หรือทางสาธารณะโดยไม่ได้รับใบอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัว เว้นแต่เป็นกรณีที่ต้องมีติดตัวเมื่อมีเหตุจำเป็นและเร่งด่วนตามสมควรแก่พฤติการณ์...วรรคสาม ความในมาตรานี้ มิให้ใช้บังคับแก่ (1)เจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่รักษาความสงบเรียบร้อยของประชาชน ทหารและตำรวจ ซึ่งอยู่ในระหว่างปฏิบัติหน้าที่..."

              เมื่อดู พรบ.อาวุธปืน ฯ ม.8ทวิ วรรคสาม แล้วข้าพเจ้าจึงมีความสงสัยว่าในขณะปฏิบัติหน้าที่ตามภารกิจที่ข้าพเจ้าได้รับมอบหมาย ข้าพเจ้าจะสามารถพาอาวุธปืนติดตัวไปได้หรือไม่ เพราะเมื่อขณะที่มีการตรา พรบ.อาวุธปืน ฯพ.ศ. 2490 (และที่แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2522)ยังไม่มีการออกรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2540 และกฏหมาย ป.ป.ช. อนึ่งในการปฏิบัติหน้าที่ของข้าพเจ้าส่วนใหญ่จะรับคดีที่พนักงานสอบสวนทั้งฝ่ายปกครองและตำรวจตลอดจนคดีที่พนักงานสอบสวนคดีพิเศษ กรมสอบสวนคดีพิเศษส่งมา ซึ่งข้าพเจ้าเห็นว่าข้าพเจ้ามีฐานะเป็นเจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่รักษาและบังคับใช้กฏหมายซึ่งมีโทษทางอาญาและวินัยหรือทำหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่สืบสวนข้อเท็จจริง

              จึงกราบเรียนถามอาจารย์มาว่าข้าพเจ้าจะสามารถพาอาวุธปืนติดตัวไปในขณะปฏิบัติหน้าที่ตามภารกิจที่ได้รับมอบหมายโดยเข้าข้อยกเว้นตาม พรบ.อาวุธปืน ฯ ม.8ทวิ วรรคสาม หรือไม่  และหากไม่ได้รับผลของข้อยกเว้นดังกล่าวข้าพเจ้าจะต้องดำเนินการอย่างไรต่อไป

เรียน เจ้าพนักงาน ป.ป.ช.

     แม้คุณจะเป็นเจ้าพนักงาน แต่ก็ไม่ได้รับยกเว้นให้พกพาอาวุธปืนได้  แต่การเป็นเจ้าพนักงานเช่นนั้นย่อมเป็นเหตุที่จะขออนุญาตมีปืนและขออนุญาตพกพาปืนไปได้