อาจารย์ครับผมเรียนถามท่านอาจารย์เพื่อเป็นวิทยาทานครับ

1. บ้านผม ( ผมรับราชการไม่ได้อยู่บ้าน) ให้น้องภรรยาอาศัยเพื่อปฏิบัติราชการ โดยเขาได้ย้ายทะเบียนรายชื่อเข้ามาทะเบียนบ้านด้วย ฐานะผู้อาศัย ( ชื่อผม + ภรรยา+บุตร ก็อยู่ในสำเนาทะเบียนบ้านด้วยกัน ) โดยเครื่องให้ภายในบ้านเช่น โต๊ะอาหาร โซฟา ( เป็นไม้มะค่ามันหนักผมไม่ได้เอาไปใช้ในที่ที่ทำงานด้วย ) ของของชายจะมีแต่ เครื่องใช้เพื่อความบรรเทิงในบ้าน

2. น้องภรรยาเขาได้ค้ำประกันการซื้อรถยนต์ให้เพื่อนโดยเอาทะเบียนบ้านดังกล่าวเป็นหลักฐานด้วย พอเพื่อนขาดส่งรถและติดตามไม่ได้  บริษัทยื่นฟ้อง

3. ทนายให้คนมาขนของในบ้านไปหลายรายการในนั้นมี โซฟา ชุดรับแขก ของผมไปด้วย ผมแย้งว่าชุดเหล่านี้เป็นของผม ทนายเขาบอกว่าให้หาหลักฐานการได้มาไปยืนยัน

4. อาจารย์ครับ ผมไม่จะหาหลักฐานที่ไหน เพราะชุดเหล่านี้ผมซื้อตามรถที่เร่ขายเขาก็ไม่มีหลักฐานให้ ผมมีแต่พยานเท่านั้น เขาไม่เชื่อจะยึดท่าเดียว ( ถ้าไม่ใช่ของผมผมไม่ว่า ) แล้วเขาก็ตีราคาให้ผมเอาเงินไปให้เขาเขาจะจำหน่ายของผมโดยจะไม่ยึด จำนวน 15000 บาท

5. อาจารย์ครับภรรยาผมไม่ต้องการต่อความยาวสาวความยืดเลยจ่ายเงินให้ท่านทนายมัน ( แค้นใจจริง ๆ ) ผมก็เลยให้น้องภรรยาย้ายออกซะ ( เพื่อทำตามกฏหมายแทบตัดยาทพี่น้อง )

6. อาจารย์ท่านคิดอย่างไรครับ  ถ้าเกิดกรณีอย่างนี้อีกจะทำอย่างไรครับ

 คนจนและคนรู้น้อยย่อมเป็นหยื่อของคนรู้หรือคนรวยเสมอ อันที่จริงโดยกฎหมายแล้วเขามายึดของเหล่านั้นไม่ได้ เพราะไม่ใช่ของลูกหนี้  ถ้าเกิดกรณีอย่างนี้อีกก็ควรต้องหาทนายความเพื่อจะได้สู้กับเขาได้ หรือมิฉะนั้นก็ต้องหาทางเรียนกฎหมายจะได้รู้อะไรเป็นพื้นฐานไว้บ้าง