แต่ก่อนนี้ที่ดินส่วนใหญ่ไม่มีเอกสารหลักฐานว่าเป็นของใคร ใครครอบครองอยู่  เมื่อมีประมวลกฎหมายที่ดิน จึงมีบทบัญญัติให้ใครก็ตามที่ครอบครองที่ดินอยู่โดยชอบ ไปแจ้งการครอบครองไว้เสียเพื่อจะได้มีหลักฐานต่อไป  แต่การแจ้งการครอบครองนั้น เป็นการดำเนินการโดยให้ราษฎรเป็นผู้แจ้งโดยทางราชการมิได้เข้าไปตรวจสอบ ถือหลักที่ว่า ถ้าผู้แจ้งการครอบครองมีสิทธิในที่ดินนั้น ก็จะมีสิทธิอยู่ต่อไป แต่ถ้าไม่มีสิทธิ เพราะเป็นที่ของหลวงหรือเป็นที่ป่าไม้ การแจ้งนั้นก็ไม่ก่อให้เกิดสิทธิใด ๆ ขึ้นใหม่  ดังนั้น ถ้าในเวลาต่อไปมีการออกเอกสารสิทธิไปให้โดยผิดหลง ทางราชการก็เพิกถอนเอกสารสิทธิ์นั้นได้