เรียน ท่านอาจารย์มีชัย ที่น่าเคารพที่สุดคนหนึ่งของประเทศนี้

        ผมก็มีอาการเหมือนคนทั่วๆไปในสังคมนี้  คือเครียดกับสภาพการณ์ของบ้านเมืองซึ่งแตกแยกเป็นสองฝ่ายอย่างชัดเจน ด้วยความที่ผมมีความคิดโน้มเอียงไปในทางผู้คนที่ฝ่ายหนึ่งเขาเรียกว่าพวกรากหญ้าปัญญาอ่อนนั้น  จึงมีความเครียดมากยิ่งขึ้นไปอีก  อาจารย์ครับ  ผมกำลังคิดหาทางลดความเครียดของตนเองลงไปบ้าง  เพื่อตนเองและคนรอบข้าง  โดยเฉพาะลูกเมียของผมดังนี้ อาจารย์ช่วยแนะทางสว่างด้วยครับ

       1. นัดพวกพ้อง ออกไปชุมนุมต่อต้านผู้ชุมนุมที่มีความคิดเห็นตรงกันข้าม

       2. ออกไปชุมนุมร่วมกับผู้ชุมนุมที่มีความคิดเห็นตรงกันข้าม  เผื่อว่าจะคล้อยตามเขาไปเลย

       3. ปล่อยวางไปซะ  คิดซะว่าบ้านเมืองไม่ใช่ของเรา เป็นของชนอีกชั้น  ถ้าเขาต้องการอย่างไร มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว  จะไปร้องแรกแหกกระเชอไปก็เสียเวลาปล่าว

      4. หาวิดิโอตลกมาดูคลายเครียด  อย่างที่ตำรวจเขาแนะนำ

      ขอความกรุณาอาจารย์ด้วยครับ ต้องการทางออกจริงๆ มิได้หวังแค่ประชดประชัน

      ขอบคุณครับ

      รากหญ้าผู้ด้อยโอกาส

เรียน รากหญ้าผู้ด้อยโอกาส

     การเมืองเป็นเรื่องของความเชื่อและความศรัทธา  เมื่อเชื่อและศรัทธาใครแล้ว จะทำอะไรก็ดูดีและน่าสนับสนุน มองเห็นอนาคต และเป็นความหวังไปหมด  แต่เมื่อหมดความเชื่อและศรัทธาเสียแล้ว ทำอะไรก็ดูร้าย มองไม่เห็นอนาคต หมดความหวังลงทุกวัน  ปัญหาจึงอยู่ที่ว่า ความเชื่อและความศรัทธาที่แต่ละคนมีอยู่ต่อนักการเมืองคนใดคนหนึ่ง ยังคงมั่นคงอยู่เข่นเดิม หรือมากขึ้น หรือน้อยลง หรือหมดสิ้นไป  อารมณ์รัก สนับสนุน โกรธ เกลียด ก็ย่อมติดตามมาเป็นเงาตามตัว  ความเชื่อและความศรัทธาอันนำไปสู่อารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปนี้ แต่ละคนย่อมมีแตกต่างกันไป สุดแต่ข้อมูลหรือการรับรู้ หรือประโยชน์ที่ได้รับ รวมตลอดทักษะที่มีต่อส่วนรวมของแต่ละคน

       การที่เราเครียดต่อความคิดเห็นของคนอื่น ก็อาจจะเนื่องจากเราไม่แน่ใจในข้อมูลหรือการรับรู้ของเราว่าถูกต้องหรือไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ต้องเปิดหูเปิดตาให้กว้าง รับฟังด้วยอาการอันสงบ ยังไม่ต้องปักใจเชื่อ ฟังและนำไปไตร่ตรอง ถ้ามีเหตุผลก็รับไว้ ถ้าไม่มีเหตุผลก็ทิ้งไป  แต่ถ้ามั่นใจในข้อมูลและการรับรู้ของเรา ก็ไม่ต้องไปฟังอะไรของใครอื่นให้ร้อนใจ ถ้าทำด้วยวิธีนี้แล้วยังเครียดอยู่ ก็หาหนังหรือละครตลก ๆ มาดูให้ฮากลิ้งกันไปทั้งบ้านดีกว่า

       ส่วนการที่จะออกไปร่วมชุมนุมกับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งนั้นน่ะ ถ้าร่างกายแข็งแรงดี พอวิ่งหนีเขาทัน และไม่มีใครห่วงหน้าห่วงหลังก็ค่อยไป ก่อนไปก็สั่งเสียคนในบ้านเสียก่อน