ในระบอบประชาธิปไตยนั้น การชุมนุมก็ดี การแสดงความคิดเห็นก็ดี เป็นของปกติ และไม่มีใครห้ามได้ เพราะเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานที่รองรับไว้ในรัฐธรรมนูญ  คนที่ชักชวนกันมาชุมนุม หรือแสดงความคิดเห็นนั้น ถ้าไม่มีเหตุผลหรือสอดคล้องกับความคิดของคนทั่วไป การชุมนุมหรือการแสดงความคิดเห็นนั้นก็ย่อมไม่ได้รับความสนใจจากประชาชน  แต่ถ้าเมื่อไรผู้คนให้ความสนใจกันมาก ๆ  ย่อมแสดงว่าคนเหล่านั้นมีแนวคิดไปในทางเดียวกันกับผู้จัดให้มีการชุมนุม  จึงเป็นภาระของรัฐบาลที่จะต้องดำเนินการให้เรื่องสงบลง  ถ้าเห็นว่าความคิดของคนเหล่านั้นเป็นความเข้าใจผิด ก็ต้องชี้แจงและทำความเข้าใจให้เขาเข้าใจถูก  ถ้าแนวคิดนั้นเป็นผลจากการกระทำของรัฐบาลหรือคนในรัฐบาล รัฐบาลก็มีหน้าที่ต้องแก้ไขหรือปรับปรุงการกระทำนั้น  เมื่อได้รับการชี้แจงหรือแก้ไขในทางที่ถูกที่ควรแล้ว การชุมนุมนั้นก็ย่อมเลิกกันไปในที่สุด