การที่บุตรชายอายุย่าง 17 ปี ส่งเสียให้เรียนในระดับ ปวช.เอกชนแห่งหนึ่ง

พอเริ่มเข้าเรียนก็สามารถหางานทำระหว่างเรียนได้ โดยเป็นพนักงานขายของร้าน

โชว์ห่วยแห่งหนึ่ง พอเริ่มมีรายได้ก็ต้องการหนีออกจากบ้านเพื่อไปมีสังคมส่วนตัว

โดยอ้างว่าทนต่อการดุด่าของมารดา ที่ว่ากล่าวเรื่องการคบเพื่อนและผู้หญิง

และกลับเข้าบ้านดึกดื่น ไม่ไหว  มารดาพยายามห้ามปรามแล้วก็ไม่ฟัง

ทำลายข้าวของเสียหาย หนำซ้ำจะทำร้ายร่างกายผู้เป็นมารดาอีกด้วย

กรณีเช่นนี้ ขอเรียนถาม อ.ว่า การที่มารดา ไม่สามารถควบคุมบุตรให้เชื่อฟังได้

ต้องตัดใจให้ออกจากบ้านไปทั้งที่อายุยังไม่ถึง 20 ปี มารดาจะมีความผิดฐานใดหรือไม่

และถ้าบุตรผู้นั้นไปกระทำความผิด มารดาจะต้องถูกร่วมรับโทษด้วยหรือไม่

ขอกราบขอบพระคุณท่าน อ.ล่วงหน้าค่ะ

    กฎหมายที่มีอยู่ล้วนแต่คอยคุ้มครองผู้เยาว์ โดยกำหนดให้บิดามารดามีหน้าที่อุปการะเลี้ยงดูบุตรไปจนกว่าจะบรรลุนิติภาวะ  หากบิดามารดาประพฤติตนไม่ดี ก็อาจถูกศาลสั่งเพิกถอนอำนาจปกครองได้  แต่ไม่มีกฎหมายใดกำหนดว่าถ้าบุตรเกเรจนเหลือขอแล้ว จะสลัดให้หลุดไปได้ เพราะเขาถือว่าการอบรมสั่งสอนนั้นเป็นหน้าที่ของบิดามารดา หากเด็กเกเร ก็น่าจะเกิดจากการหย่อนยานในการอบรมสั่งสอน (แม้ในบางกรณีอาจจะไม่จริงก็ตาม)  อย่างไรก็ตามในกรณีที่เด็กไปกระทำความผิด เด็กนั้นก็ต้องรับผิดโดยตรง   หากจะมีโทษถึงบิดามารดาก็เป็นคนละความผิดกัน กล่าวคืออาจมีความผิดฐานปล่อยปละละเลยไม่ดูแลบุตร ซึ่งมีโทษไม่มากนัก แต่ถ้านำสืบให้ศาลเห็นว่าเป็นเรื่องที่สุดความสามารถก็อาจไม่ต้องรับโทษได้