เรียนอาจารย์ ที่เคารพรักนับถืออย่างสูง

,,,ก่อนอื่นขอสวัสดีปีใหม่ และ ขอให้อำนาจบุญบารมีแห่งความดีทั้งหลายจงบันดาลให้อาจารย์มีชัย

มีสุขภาพดี ร่างกายแข็งแรง มีความสุขในหน้าทื่และครอบครัวตลอดไป,,,,

,,,,อาจารย์ยังคงยังจำผมได้นะครับเราเคยคุยกันออกความเห็นกันในเรืองต่างๆเกือบ

สองชั่วโมงอาจารย์ยืนไห้ความรู้ความเห็นต่างๆมากมายแต่ผมนั่งมีความรู้สึกเอาเปรียบ

อาจารย์ไปมากเลย...ผมประทับใจมากที่ได้มีโอกาศแลกเปลี่ยนความเห็นกัน ผมมีเรือง

ข้องใจและไม่สบายใจในบกบาทหน้าที่ของ รมต.สธ ว่าทำอะไรเกินหน้าที่หรือเปล่า

เป็นเรื่องที่ หมอรักษาผู้ป่วยเด็กแล้วต่อมาเสียชีวิต แล้วพ่อแม่เรืองร้องเรียนขึ้นมาก็เป็น

สิทธิที่ร้องได้ตามกฏหมายและ รตม.สธ ออกมากล่าวขอโทษและรับผิดชอบในเหตุการณ์

ที่เกิดขึ้น ซึ่งผมดีใจที่ รมต.สธ ออกมาพูดเช่นนั้น แสดงถึงความเอาใจใส่ดูแลทุกข์สุข

ของประชาชนพร้อมที่จะแก้ปัญหาและไห้ควมช่วยเหลือครอบครัวผู้สูญเสียต่อไป

..แต่การที่ รมต.สธ ออกมาพูดแบบฟันธงว่าหมอผิด ควรไล่ออก ยึดใบประกอบโรคศิลป์

เอาหัวเป็นประกันตัดคอได้เลย  ผมว่าท่านทำอะไรของท่านผมไม่เห็นด้วยเลยครับ

ถ้าไห้ไล่ออกจากราชการก็ยังคงพอรับได้เพราะมีอำนาจเป็นเจ้ากระทรวงอยู่แล้ว,,

และออกมาทำหน้าที่แทนแพทยสภา แทนศาลอย่างนี้ กฎหมายไทยก็ไม่มีความหมายแล้วหรือ

ครับ แม้แต่ศาลการตัดสินใจยังต้องรอพยานหลักฐานชัดๆทั้งๆมีคนเห็นว่า นาย ก ฆ่า นาย ฮ

เป็นสิบ,,,เราไม่ได้ปกป้องหมอด้วยกันหมอก็คือประชาชนภายใต้กฎหมายไทยเหมือนกัน

หมอทำผิดก็รับโทษก็ว่าไปถามขบวนการหลักการกฎหมาย  หมอทำผิดก็ควรรับโทษในความรู้

สึกของประชาชนก็ไม่เถียง แต่ควรไห้โอกาศได้ชี้แจง ถ้าทำผิดจริงชี้แจงยังไงก็ผิดอยู่ดีในเมื่อ

มีองค์กรที่ดูแล จริยธรรม ความผิดในวิชาชีพแพทย์ คือแพทย์สภาเป็นหน้าที่ที่ต้องดูแลความเป็น

ธรรมไม่ใช่ปกป้องกันซึ่งจริงๆไม่มีการปกป้องอยู่แล้วแต่จะดูเรืองความเป็นธรรมทั้งสองฝ่าย

การออกมาเช่นนี้ เท่ากับเยียบย่ำแพทยสภา ไม่ไห้เกียรติเลย แต่การที่จะมาได้เสียงความชื่นชอบ

จากประชาชนในความเจ็บปวดของผู้อื่นนั้นไม่ดีเลย หมด ศัทธาเลยครับ

  ในเรื่องนี้อาจารย์มีความเห็นอย่างไร ใครจะช่วยกระซิบบอก รมต.สธ ได้บ้างในเรื่องนี้ล้ำเส้นไปหน่อย  แต่ท่านก็ทำงานเอาจริง เอางานก็ชื่นชมในส่วนนี้

  ด้วยเหตุการณ์เช่นนี้บ่อยๆ ร้องเรียนบ่อยๆพวกหมอที่ตั้งใจทำงานมากๆก็เกร็ง ท้อ ต่อไปคงจะมีกฎ

กติกา การรักษาออกมาเพื่อลดความเสี่ยงของหมอแต่ไปเพิ่มความเสี่ยงแก่คนป่วยมากขึ้นดูผิวเผินกฎออกมาแล้วดูดี เช่น โรคนี้ต้องส่งต่อไปรักษาหมอเฉพาะทางนะ ส่งต่อในต่างจังหวัดใช้เวลา

หลายชั่วโมง บางโรคคนป่วยตายก่อนถึงมือหมอเฉพาะทาง ทั้งๆที่หมอทั่วไปเมื่อก่อนกล้าที่จะรักษา

ได้แปดสิบเปอร์เซ็นหายเพราะรักษาทันท่วงที รักษาช้าโอกาสหายเหลือ ห้าสิบ แสดงว่าเอาความเสี่ยงไปไห้คนป่วย สามสิบเปอร์เซ็นแต่ความรู้สึกของผู้ป่วยดีจะได้รักษากับหมอผู้เชี่ยวชาญ กว่าถึง

มือหมอตายก่อน...

....สุดท้ายนี้เรืองเหตุการณ์ภาคไต้ อย่างที่เคยเรียนอาจารย์แล้วว่า จบยาก ถ้าผลประโยชน์ยังมี

ประเทศเพื่อนบ้านไม่ร่วมมืออย่างจริงใจและเต็มใจ,,,,เห็นใจทหาร ตำรวจและเจ้าหน้าที่ต่างๆที่

ทำงานอย่างเหนือยยากลำบาทเสี่ยงชีวิตและเครียด...แต่ด้วยกำลังใจจาก ประชาชนทั่วประเทศ

และผู้บริหารระดับสูงไห้ความสำคัญไห้กำลังใจเจ้าหน้าที่ในการทำงาน  และที่สำคัญสุดๆคือ

ในหลวง ราชินีของเราทรงห่วงใยและไห้กำลังใจมาตลอด......ผมก็คงทำหน้าที่ตนเองไห้ด๊ที่สุด

เท่าที่ปัญญาจะมี....

                                                              เคารพรักนับถืออย่างสูง

                                                            หมอใต้ผู้ร่วมชะตากรรม

เรียน หมอใต้ผู้ร่วมชะตากรรม

        ยินดีที่ได้รับข่าวคราวจากหมอ ทำให้สบายใจได้ว่าคุณพระยังคุ้มครองคุณหมอ ขอให้แคล้วคลาดจากภยันตรายทั้งปวง เพื่อจักได้อุทิศวิชาความรู้ให้เป็นแก่มนุษยชาติได้ตลอดไป ด้วยความดีที่คุณหมอได้กระทำไว้คงจักนำผลดีและความสุขความเจริญมาสู่คุณหมอและครอบครัวตลอดไป

       ในทางการเมืองปัจจุบันนั้น คนที่เป็นรัฐมนตรีโดยอาชีพมักจะนึกถึง "ความถูกใจ" และ "ความสนใจ"จากประชาชน จนมักจะลืมนึกถึงหน้าที่และความรับผิดชอบที่ต้องมีต่อส่วนรวม เมื่อพื้นฐานเป็นเช่นนั้น การพูดจาในทาง "ล้ำเส้น" จึงเกิดขึ้นได้เสมอ  แต่ในทางปฏิบัติที่ผ่านมาจะเห็นได้ว่า "ผลสัมฤทธิ์" มีอยู่เพียงที่ได้พูดออกมาเท่านั้น ส่วนการดำเนินการต่อจากนั้น ถ้าผู้คนเริ่มเลือน ๆ ไป สิ่งที่พูดไว้ก็จะพลอยเลือน ๆ ตามไปด้วย

       ความสัมพันธ์ระหว่างคนไข้และหมอนั้น นับวันแต่จะถูกกระทบด้วยแนวคิดแห่ง "สิทธิ" ที่ค่อนข้างเสรีมากยิ่งขึ้น ถึงวันหนึ่ง ความสัมพันธ์ในเชิงมนุษยธรรมและจริยธรรมคงจะขาดลง เมื่อถึงวันนั้นสังคมไทยก็คงจะเป็นแบบสังคมอเมริกัน คือสิ้นไร้ซึ่งความเมตตาต่อมนุษย์ด้วยกัน เพราะเป็นสังคมที่ต่างต้องคอยเอาตัวรอด

      ผมยังระลึกถึงคุณหมอและคณะอยู่เสมอ ถ้ามีโอกาสรวบรวมกันได้ก็อยากพบปะกันบ้าง