กราบเรียน ท่านอาจารย์ที่เคารพ,

ปัญหาเกี่ยวกับเรื่องการโอนฯของคุณครูที่เป็นปัญหาไม่รู้จบอยู่ขณะนี้ อาจารย์คิดว่าน่าจะมีการตีความรัฐธรรมนูญ มาตรา 43, วรรค 2 ผิดไหมครับ? อยากให้อาจารย์ออกความคิดเห็น หรือตีความมาตราดังกล่าวหน่อยครับ เผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมบ้าง.

ด้วยความเคารพ,

ณัฐ - Malta

เรียน คุณณัฐ - Malta

      ตามมาตรา ๔๓ วรรคสองของรัฐธรรมนูญนั้นบัญญัติให้การจัดการศึกอบรมของรัฐต้องคำนึงถึงการมีส่วนร่วมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นท้องถิ่น   ซึ่งก็มีความหมายเพียงว่ารัฐอย่างเจ้ากี้เจ้าการจัดเสียคนเดียว ให้นึกถึงองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและเอกชนเขาด้วย อะไรที่เขาทำได้หรือที่เขาควรทำก็ต้องส่งเสริมสนับสนุนให้เขาทำกันไป  ส่วนจะทำกันอย่างไรหรือส่งเสริมสนับสนุนกันอย่างไรนั้น ก็ให้ไปกำหนดรายละเอียดกันในกฎหมายอีกทีหนึ่ง

     ปัญหาที่เกิดขึ้นน่าจะไม่ใช่อยู่ตรงที่การให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเข้ามามีส่วนร่วม หากแต่เป็นการจะเริ่มบังคับให้กระทรวงศึกษาธิการโอนโรงเรียนไปให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นภายในกำหนดเวลาโดยไม่คำนึงถึงฐานะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ซึ่งมีทั้งที่ใหญ่โตมโหฬารอย่างกรุงเทพมหานคร หรือขนาดกลาง ๆ อย่างเทศบาลนคร หรือเมืองพัทยา กับที่เล็ก ๆ น้อยอย่างองค์การบริหารส่วนตำบล ซึ่งก็มีหลายขนาด มีเงินรายได้ในระดับต่าง ๆ กัน  โดยไม่ได้มีใครคิดอะไรกันอย่างละเอียดนัก หรือถึงจะมีคิดบ้างก็คงไม่มีใครฟัง เพราะคนที่กำหนดเรื่องนี้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องหรือร่วมสุขทุกข์มากนัก ครั้นเมื่อถึงกำหนดเวลา ที่กฎหมายกำหนดไว้ให้โอน บรรดาครูซึ่งจะเป็นผู้ที่รับเคราะห์หรือรับโชคมากที่สุดโวยวายขึ้น จึงได้มีการคิดอ่านกันว่าจะให้มีการเลือกกันได้ แต่ความไม่เข้าใจที่หมักหมมมามันระอุเสียแล้ว จึงยากที่จะพูดกันอย่างมีสติได้

      อันที่จริงองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเขาก็เข้ามามีส่วนร่วมในการจัดการศึกษามานานแล้ว ดังจะเห็นได้ว่ากรุงเทพมหานครได้เข้ามาจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานมานานแล้ว ก็ไม่มีปัญหาอะไร เทศบาลใหญ่ ๆ เขาก็จัดการกันมาเช่นกัน ในลักษณะค่อยเป็นค่อยไป เรียกว่าใครพร้อมก็เข้ามาดำเนินการ เพียงแต่ว่าทางรัฐเอกก็ไม่ค่อยกระตือรือล้นในการส่งเสริมและสนับสนุนให้ท้องถิ่นเข้ามามีส่วนร่วมมากนัก ครั้นวันดีคืนดีเมื่อมีรัฐธรรมนูญนี้เกิดขึ้นก็ปล่อยเรื่อยมาจนถึงวันที่กฎหมายกำหนด ก็จะปล่อยตูมตาม บรรดาครู ๆ จึงพากันเดือดร้อน เพราะมองไม่เห็นอนาคตของตนเอง และอนาคตของลูกศิษย์ เพราะรู้อยู่ว่าท้องถิ่นเป็นจำนวนมากยังไม่พร้อมที่จะเข้ามาจัดการการศึกษาได้  สิ่งที่กำลังจะทำกับการศึกษาในขณะนี้ ก็เหมือนกับสิ่งที่ทำกับการปกครองท้องถิ่นในรูปแบบขององค์การบริหารส่วนตำบล ที่อยู่ ๆ ก็ประกาศตูมตามจัดตั้งขึ้นมาทั่วประเทศแล้วก็ปล่อยให้เรียนผิดเรียนถูกกันไปตามธรรมชาติ  ซึ่งว่าที่จริงจะไปโทษอะไรก็คงไม่ได้ เพราะประชาธิปไตยของประเทศ ก็เริ่มต้นมาแบบเดียวกัน จนถึงทุกวันนี้จึงยังหาข้อยุติอะไรที่จะเหมาะกับสังคมไทยไม่ได้สักที