เรียน คนอยากรู้

            มีคนมาเล่าให้ฟังว่า หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉบับลงวันที่ ๒๙ กันยายน ๒๕๔๘ ลงบทบรรณาธิการเป็นทำนองว่า ผมมีความเห็นว่าศาลรัฐธรรมนูญไม่มีอำนาจรับเรื่องคุณหญิงจารุวรรณไว้วินิจฉัยตั้งแต่แรกเป็นการตีขลุม อะไรทำนองนั้น  ซึ่งไม่เป็นความจริง ไทยรัฐอาจจะสับสนระหว่างความเห็นของผมกับความเห็นของคนอื่น เพราะผมไม่เคยมีความเห็นทำนองนั้น  ตรงกันข้ามผมได้เคยตอบไว้ในคำถามที่ 014981 มีความว่า

          "ขณะนี้มีผู้เสนอเป็นแนวทางว่าให้ถือเสมือนหนึ่งว่าไมมีคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ หรืออีกนัยหนึ่งคือให้เพิกเฉยต่อคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ โดยคนที่เสนอเช่นนั้นเห็นว่าศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยเกินอำนาจ ข้อเสนอแนะดังกล่าวน่าขนพองสยองเกล้าเป็นอย่างยิ่ง เพราะเท่ากับทำให้บ้านเมืองขาดขื่อแปที่จะยึดถือกันอีกต่อไป เพราะเท่ากับว่าเมื่อศาลวินิจฉัยอย่างไรแล้ว หากไม่เป็นที่ถูกใจ ก็สามารถเพิกเฉยเสียได้ไม่ต้องปฏิบัติตาม ระบบนิติรัฐก็คงพังคลืนอย่างสิ้นเชิง เพราะต้องเข้าใจว่า "ความถูกใจ" นั้น บางครั้งก็เกิดจากอารมณ์ เมื่อทำได้เสียครั้งหนึ่งแล้ว ต่อไปก็จะเป็นอย่างให้ปฏิบัติตามต่อไปได้ และขึ้นชื่อว่าอารมณ์แล้วย่อมผันแปรไปได้เสมอ  ลองคิดดูว่าถ้าวันหนึ่งศาลรัฐธรรมนูญหรือศาลฎีกาแผนกคดีการเมืองวินิจฉัยว่านักการเมืองใดต้องพ้นจากตำแหน่งหรือกระทำผิด แล้วบังเอิญนักการเมืองนั้นเป็นที่ชื่นชมของคนจำนวนมาก คนเหล่านั้นเกิดเห็นว่าที่ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัะยหรือศาลฎีกาแผนกคดีการเมืองพิพากษานั้นไม่ถูกต้อง แล้วทุกฝ่ายก็เลยเพิกเฉยต่อคำวินิจฉัยหรือคำพิพากษานั้นเสีย อะไรจะเกิดขึ้นกับบ้านเมืองและประชาชนทั่วไป และอะไรจะเกิดขึ้นกับบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญมาตรา ๒๗ ที่ว่า "สิทธิและเสรีภาพที่รัฐธรรมนูญนี้รับรองไว้โดยชัดแจ้ง โดยปริญาย หรือโดยคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ ย่อมได้รับความคุ้มครองและผูกพันรัฐสภา คณะรัฐมนตรี และศาล และองค์กรอื่นของรัฐโดยตรงในการตรากฎหมาย การใช้บังคับกฎหมาย และการตีความกฎหมายทั้งปวง"  และที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๖๘ ที่ว่า "คำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญให้เป็นเด็ดขาด มีผูกพันรัฐสภา คณะรัฐมนตรี ศาล และองค์กรอื่นของรัฐ"  ฯลฯ