กราบเรียน อ.มีชัยที่เคารพ
         ไม่ได้ถามอาจารย์ไรหรอกครับ แต่อยากได้ความเห็นจากอาจารย์ ในฐานะนักกฎหมาย เกี่ยวกับการเทคโอเวอร์ หนังสือพิมพ์ฉบับนึง ในขณะนี้ โดยนักธุรกิจบันเทิง อาจารย์ครับ สื่อเราจะถูกครอบงำไปหมดแล้วหรือครับ ตอนนี้ ก็เกือบหมดแล้วนะครับ โดนครอบงำโดยคนมีอำนาจ ประชาชนจะโดนครอบงำกันหมดประเทศหรือป่าวครับ ผมหนักใจจริงๆ ประเทศชาติเรา จะเป็นอย่างไร ถ้าหากประชาชนไทยเรา ไม่ได้รับข่าวสารที่ถูกต้อง หรือถูกบิดเบือน
        อาจารย์ครับ อาจารย์เป็นห่วงเหมือนผมไหม และเราจะทำอย่างไรดีครับ ผมเป็นห่วงจริงๆ ประเทศชาติเราจะถูกกลืนกินโดยบุคคลบางกลุ่มไปแล้วหรือครับ
      กลุ้มใจครับ...

เรียน คนดูข่าว

   ในทางกฎหมาย ถ้าอยากรู้ว่าอะไรคืออะไร ก็มีภาษิตอยู่ว่า "กรรมเป็นเครื่องชี้เจตนา"

    ในทางเศรษฐศาสตร์ เขาว่า ปลาใหญ่ย่อมกินปลาเล็ก

    ในทางมานุษย์วิทยา เขาว่า สัตว์ที่แข็งแรงที่สุดเท่านั้นจึงจะอยู่รอด

    ในทางธรรม ท่านว่า ผลย่อมเกิดจากเหตุ และ ไม่มีสิ่งใดในโลกที่จะจีรัง

    ในระบอบประชาธิปไตยนั้นเมื่อได้ตัดสินใจเลือกใครให้มาบริหารแล้ว ก็ต้องรับผลที่เกิดขึ้นไปจนกว่าจะถึงเวลาเลือกตั้งใหม่  ส่วนการเลือกตั้งจะบริสุทธิมากน้อยเพียงไรก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง เพราะอย่าว่าแต่ประเทศที่ผู้คนไม่ค่อยมีระเบียบวินัยอย่างเมืองไทย แม้แต่ในสหรัฐอเมริกาก็มีเสียงหนาหูว่าในการเลือกตั้งคราวที่แล้วประชาชนถูกโกง แต่เขาก็อดทนอดกลั้นเพื่อรอเวลาในอีก ๔ ปีข้างหน้า  สำหรับบ้านเรานั้น ถ้าอยากดูว่าการเลือกตั้งของเราเป็นอย่างไร ก็ไม่ต้องดูอื่นดูไกล ดูผลจากการลงคะแนนของรายการ อแคเดมี แฟนตาเซีย ก็สอนบทเรียนให้ได้  ว่าในการเลือกตั้งหรือการลงคะแนนทั่วไปนั้น คนที่จะได้รับเลือกตั้งหรือได้รับคะแนนเสียงที่ดีนั้น มิได้ขึ้นอยู่กับความรู้ความสามารถหรือความซื่อสัตย์สุจริตเป็นเกณฑ์ หากแต่ขึ้นอยู่กับการตลาดที่สร้างความนิยมให้เกิดขึ้นในชั่วขณะ และที่สำคัญขึ้นอยู่กับว่าใครมีเงินและพวกพ้องมากกว่ากัน ถ้ามีเงินและพวกพ้องมาก ก็สามารถลงทุนเพื่อให้ได้คะแนนเสียงมาก  คนที่ไม่มีเงินไม่มีพวกพ้องแม้จะมีความสามารถก็อาจถูกคัดออกเอาได้ง่าย ๆ ทั้งนี้ยังไม่ต้องคำนึงถึงอารมณ์รักอารมณ์เกลียดที่อาจเกิดขึ้นชั่วครั้งชั่วคราว

       สำหรับเรื่องที่คุณห่วงนั้น ผมคิดว่าไม่น่าห่วงมากนักเพราะไม่มีใครในโลกทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต ที่จะมีความสามารถปิดหูปิดตาประชาชน หรือบิดเบือนไปได้นานนัก  และถ้ายิ่งทำให้เกิดความรู้สึกระแวง อึดอัด หรือเกลียดชังในการใช้อำนาจมากเท่าไร อำนาจนั้นก็จะย้อนกลับมาเป็นพิษได้มากเท่านั้น  

       ในระหว่างที่อำนาจนั้นยังไม่ส่งพิษ ก็อาจทำใจมองในมุมนี้เสียบ้างก็ได้ว่า  ถ้าประชาชนส่วนใหญ่ยอมถูกกลืนไปจริง ๆ ประชาชนส่วนใหญ่นั้นก็คงจะไม่มีความทุกข์อีกต่อไป เพราะจะมีชีวิตอยู่อย่างสัตว์เลี้ยง เจ้าของเขาให้ทำอะไรก็ทำให้ตามใจเจ้าของเพื่อหวังจะได้รางวัลเป็นของกินเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่มีหัวที่จะคิดอะไรมาก เพียงเจ้าของยกมือตบหัวหรือลูบหัวครั้งสองครั้งก็เพียงพอที่จะอยู่ต่อไปอย่างมีความสุขได้  คนที่จะอยู่อย่างลำบากก็คือคนที่ไม่ยอมถูกกลืน ที่อาจจะต้องอยู่อยางเป็นทุกข์เป็นร้อน แต่ก็คงไม่นานนัก เพราะในที่สุดเจ้าของเขาก็คงจัดการอย่างหนึ่งอย่างใดให้อ่อนลง หรือถ้าจัดการไม่ได้เขาก็ขจัดทิ้งไปในที่สุด เป็นอันจบเรื่องจบราวกันไป ไม่ต้องทนทุกข์ร้อนอีกต่อไป