ขณะนี้ดิฉันกำลังทำสารนิพนธ์เกี่ยวข้องกับเรื่องสิทธิของผู้ต้องขังในเรือนจำในเรื่องการใช้สิทธิเลือกตั้ง ซึ่งในกฎหมายรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 มาตรา 106 (3)ระบุว่าผู้ต้องขังอยู่โดยหมายของศาลหรือโดยคำสั่งที่ชอบด้วยกฏหมาย เ้ป็นบุคคลต้องห้ามมิให้ใช้สิทธิเลือกตั้ง ดิฉันขอเรียนถามเป็นข้อๆดังต่อไปนี้

 1. เจตนารมณ์ในการบัญญัติมาตรา106 (3) (กฎหมายรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 )

2. มาตรา 106 (3) ขัดแย้งกับมาตรา 29 เรื่องการจำกัดสิทธิและเสรีภาพของประชาชน

3. ผู้ต้องขังในเรือนจำที่อยู่ขณะไต่สวนพิจารณาของศาลซึ่งยังไม่ได้รับการตัดสินถือเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่ทำไมเขาไม่มีสิทธิเลือกตั้ง ทำให้จำนวนคนที่ไม่ไปเลือกตั้งมีจำนวนเพิ่มขึ้น

4. ทำไมผู้ต้องขังในเรือนจึงถูกจำกัดสิทธิในการเลือกตั้ง  ทั้งๆที่เขาสติสัมปชัญปกติและสามารถรับรู้ข่าวสารทั่วไปได้  บุคคลที่ได้รับการเลือกตั้งเป็นบุคคลที่ต้องปกครองในวันที่เขาถูกป่ลอยตัว หรือออกกฎหมาย ( ส.ส.)เพื่อปกครองประเทศที่เขาอาศัยอยู่  แต่ทำไมเขาไม่มีสิทธิเลือก

                     สุดท้ายนี้ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับความกรุณาและแนะนำในการตอบคำถามข้างต้น  จึงขอขอบคุณมาณ.ที่นี้ด้วยคะ

   1. ผู้ร่างเห็นว่าการออกมาใช้สิทธิของผู้ถูกคุมขังอยู่ จะเป็นการยุ่งยากและ เป็นปัญหาในทางปฏิบัติ เพราะจะคุมให้มาใช้สิทธิ ก็จะต้องคอยดูแลอย่างใกล้ชิด แต่ตามกฎหมายเลือกตั้งนั้น การเลือกตั้งต้องกระทำเป็นการลับ คนอื่นเข้าไปในคูหาไม่ได้ ถ้าหากหลบหนีไปก็จะลำบาก

   2. ไม่ขัด เพราะเป็นบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญ

   3. สิทธิในการเลือกตั้งของเขายังมีอยู่ แต่ถูกรัฐธรรมนูญห้ามไม่ให้ใช้สิทธินั้นชั่วคราว

    4. ดูคำตอบข้อ 1. และข้อ 3.