เรียนท่านอาจารย์ที่เคารพ

ผมมีปัญหามารบกวนท่านอาจารย์อีกแยวครับ คราวนี้เป็นปัญหาเกี่ยวกับ พ.ร.บ. คุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 ในมาตรา 26 (3) ซึ่งมีประเด็นดังต่อไปนี้

1. ตามบทบัญญัติมาตรา 26 (3) นั้น มีขอบเขตในการบังคับใช้อย่างไร และคำว่าเด็กประพฤติตนไม่เหมาะสม ตาม มาตรา 26 (3) มีความหมายว่าอย่างไร

2. ผมรับราชการอยู่กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย โดยงานที่รับผิดชอบเกี่ยวกับด้านการป้องกันและลดอุบัติเหตุทางถนน ผมจึงอยากทราบว่าจะนำบทบัญญัติมาตรา 26 (3) มาปรับใช้กับงานที่รับผิดชอบอย่างไร

3. คำว่ายุยง ส่งเสริมให้เด็กเด็กประพฤติตนไม่เหมาะสม  ตามมาตร 26 (3) นั้นมีขอบเขตในการพิจารณาอย่างไร จึงจะถือว่าผู้ที่ยุยง ส่งเสริมต้องรับผิดตามมาตรา 26 (3)

สุดท้ายนี้ผมขอขอบพระคุณท่านอาจารย์เป็นอย่างสูง และหวังว่าผมคงได้รับคำตอบจากท่านอาจารย์เช่นเดิม

ขอแสดงความนับถืออย่างสูง

เวชยัต์

เรยน คุณเวชยันต์

1. กฎหมายใช้คำว่าประพฤติตนไม่สมควร  จึงต้องดูเป็นกรณี ๆ ไป โดยหลักก็ต้องถือว่าความประพฤติใดที่เด็กไม่ควรประพฤติ ย่อมถือว่าเป็นการประพฤติตนไม่สมควร

3. ขอบเขตก็อยู่ตรงที่ผู้ใหญ่ได้กระทำการอันเป็นต้นเหตุให้เด็กประพฤติตนไม่สมควร