เรียน คุณมีชัยที่เคารพ

คุณแม่เป็นเกษตรกรทำไร่มันสัมปะหลัง ที่ไปกู้ยืมนายทุนที่เป้นเจ้าของโรงงานมันสัมปะหลังตั้งแต่ปี 2543 จนถึงปี 2546 โดยรวมเงินต้นทั้งหมด ประมาณ 2 แสนกว่าบาท โดยมีการชำระหนี้เป็นครั้งคราวโดยการนำมันสัมปะหลังไปส่งที่โรงงานและนายทุนจะทำการหักเงินจากราคามันสัมปะหลังที่ไปส่ง โดยให้ราคาต่ำกว่าราคาที่รับซื้อจากเกษตรกรรายอื่นเนื่องจากคุณแม่เป็นลูกหนี้ และมีการคิดอัตราดอกเบี้ยทบต้นร้อยละ 3 ต่อเดือน นำมันไปส่งก็ไม่พอกับดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นแต่ในช่วงหลังปี 2546 คุณแม่ได้ขาดการชำระหนี้เนื่องจากราคามันตกต่ำและผลผลิตไม่ได้ดีเท่าทีควร ประกอบกับคุณพ่อป่วยหนัก และต้องเข้าออกโรงพยาบาลบ่อยซึ่งทางครอบครัวมีภาระค่าใช่จ่ายสูง และตัวหนูเองก็เป็นพนักงานเงินเดือนหมื่นต้น ๆ ซึ่งลำพังค่ายาของคุณพ่อก็ยังไม่พอจ่าย  และเมื่อปี 2550 นายทุนได้เรียกคุณแม่เข้าไปเจรจาเรื่องการชำระหนี้โดยคิดดอกเบี้ยทบต้นแล้วเป็นเงิน เกือบห้าแสนบาท พอดีทางบ้านขายที่ดินติดจำนองกับทางธกส.ได้แต่ราคาขายกับเงินกู้ไม่พอชำระหนี้ แต่เราก็นำโฉนดบ้านไปค้ำประกันไว้ก่อน และได้นำเงิน 1 แสนบาทไปชำระหนี้ให้กับนายทุน นายทุนได้ทำสัญญาเงินกู้ให้คุณแม่เซ็น โดยยังไม่ได้กรอกข้อความ คุณแม่ก็ยอมเซ็นเพราะว่านายทุนมาที่บ้านเกือบทุกวัน และไม่อยากให้คุณพ่อทราบเรื่องเพราะว่ากลัวว่าอาการจะทรุดหนักลงอีก ต่อมานายทุนอ้างว่ามีเพียงสัญญาเงินกู้ไม่มีหลักประกันให้นำเช็คมาค้ำประกันไว้ก่อน (เช็คที่คุณแม่เปิดบัญชีไว้เป็นเช็คที่มีไว้สำหรับค้ำประกันการส่งอ้อยในโรงน้ำตาลเท่านั้นไม่เคยสั่งจ่ายที่ไหนเลยค่ะ) คุณแม่ก็ยืนยันแล้วว่าในบัญชีไม่มีเงิน แต่เพราะความไม่รู้เรื่องความผิดเกี่ยวกับเช็คจึงยอมออกเช็คโดยคุณแม่บอกว่านายทุนมีการเขียนนำในกระดาษให้ดูก่อนและให้คุณแม่เขียนตาม เพราะว่าแม่เขียนหนังไม่เก่ง จบแค่ชั้นป.4 แต่มานายทุนได้นำสัญญาเงินกู้มูลหนี้ เกือนสี่แสนบาทพร้อมเช็คไปแจ้งความข้อหาเช็คเด้ง และเราก็ว่าจ้างทนายไปต่อสู้คดีเนื่องจากทนายแนะนำว่าเราอาจสู้ได้ และศาลอาจยกฟ้องเพราะว่าเงินกู้มีที่มาที่ไม่เป็นธรรม และพอขึ้นศาลในวันนัดสืบพยาน ทนายได้แนะนำและต่อรองกับทางนายทุนให้โดยได้ข้อตกลงว่าให้คุณแม่รับสารภาพในจำนวนเงินที่ระบุในสัญญาทั้งหมด และตกลงกันต่อหน้าศาลว่าจะมีการผ่อนชำระกับทางนายทุนเป็นงวดตามฤดูการเก็บเกี่ยวมัน ซึ่งทางนายทุนก็ตกลงยินยอม และศาลก็จำหน่ายคดีไปเรียบร้อยแล้ว และทนายได้ให้ความเห็นว่าทางนี้เป็นทางที่ดีที่สุดแล้ว ไม่อยากให้แม่ไปเสี่ยงคุกเสี่ยงตารางเพราะเห็นว่าตอนซักซ้อมคุณแม่ให้การวกวนเกรงว่าอยู่ต่อหน้าศาลจะพูดไม่ตรงประเด็นและทำให้เราแพ้ความ เราจึงต้องตกลงตามความเห็นของทนาย ซึ่งผลล่าสุดทางนายทุนได้ฟ้องความแพ่งต่อโดยเรียกอัตราดอกเบี้ยจนถึงวันที่ฟ้องร้อง บวกกับค่าทนายความเป็นเงินอีก เกือบ 4 หมื่นบาท ซึ่งทางครองครัวเราเป็นทุกข์มากค่ะ คุณแม่ก็อายุห้าสิบกว่าแล้วร่างกายก็ไม่ค่อยแข็งแรง ลำพังเงินที่มีอยู่ตอนนี้ไม่พอจ่ายแน่นอน และไม่มีเงินไปว่าจ้างทนายความด้วยค่ะ โดยนัดขึ้นศาลอีกในเดือนหน้า ทางครอบครัวขอความกรุณาจากคุณมีชัยช่วยชี้แนะแนวทางออกให้ด้วยค่ะ ว่าเราควรต้องทำอย่างไรต่อไปดี มีชาวบ้านที่เป็นเกษตรอีกหลายรายที่โดนลักษณะนี้

                                                        ด้วยความเคารพอย่างสูง

เรียน คุณน้ำตาล

   อันที่จริงในชั้นที่ถูกฟ้องเรื่องเช็คนั้นถ้านำสืบดี ๆ ก็จะพ้นผิดได้ แต่ทนายความฝ่ายคุณอาจไม่อยากทำคดีให้ยาวนานนัก จึงแนะนำให้ไปประนีประนอมยอมความทำให้ถูกนำดอกเบี้ยมาทบเป็นเงินต้น เมื่อทำประนีประนอมต่อหน้าศาลแล้ว การสู้คดีจึงยากที่จะชนะได้ ทางเดียวที่พอจะทำได้ก็คือไปศาลตามนัดและขอให้ศาลไกล่เกลี่ยเผื่อผ่อนชำระไปตามความสามารถ