ครอบครัวของข้าพเจ้าอาศัยอยู่บนที่ดินปัจจุบันตั้งแต่ปี 2520 โดยมีอาณาเขตทางทิศเหนือและทิศตะวันตกติดกับที่ดินของน้า ซึ่งก่อนปี 2540 ที่ดินทั้งสองแปลงอยู่ในโฉนดเดียวกันและเป็นชื่อของยาย เมื่อปี 2520 ยายแบ่งที่ดินดังกล่าว 1 ส่วนให้ครอบครัวข้าพเจ้าอาศัยอยู่ และอีก 3 ส่วน ให้ครอบครัวน้าอาศัยอยู่ และยายก็อาศัยอยู่กับน้า จนเมื่อปี 2540 ยายให้เจ้าหน้าที่มารังวัดเพื่อแบ่งแยกโฉนดที่ดิน โดยส่วนที่ครอบครัวข้าพเจ้าอาศัยอยู่ทำเป็นชื่อของแม่ข้าพเจ้า และพื้นที่ที่ครอบครัวน้าและยายอาศัยอยู่ยังเป็นชื่อของยาย ซึ่งตอนรังวัดมี ยาย ตา และลุง นำชี้แนวเขตในการรังวัดตามแนวเขตที่แต่ละครอบครัวอาศัยอยู่เดิม (ทางทิศเหนือมีต้นมะพร้าวของบ้านข้าพเจ้าและต้นมะม่วงของน้าเป็นเขตแดนธรรมชาติ ทางทิศตะวันตกมีแนวถนนที่บ้านน้าใช้สัญจรเข้าออกซึ่งแต่เดิมสูงกว่าพื้นที่บ้านข้าพเจ้าเป็นแนวเขต) เมื่อมีโฉนดที่ดินเป็นของตนเองแล้ว แม่ของข้าพเจ้าจึงถมที่ดังกล่าวจนสูงกว่าพื้นที่ของน้า ทั้งสองด้าน ประมาณด้านละไม่ต่ำกว่า 50 ซม. และสร้างบ้านหลังใหม่บนพื้นที่ดังกล่าว โดยปลูกต้นไม้ดอกไม้ เป็นแนวเขตธรรมชาติทั้งสองด้าน ก่อนปี 2551เราทั้งสองบ้านมีการไปมาหาสู่กันโดยตลอด และไม่มีเรื่องขัดแย้งกัน จนเมื่อปี 2551 เกิดขัดใจกันเรื่องอาการป่วยของยาย และสามีของน้าได้หาเรื่องทะเลาะกับบ้านข้าพเจ้าอยู่บ่อยๆ เช่น เอาไม้มากั้นปิดทางไม่ให้แม่ของข้าพเจ้าเดินลัดที่ตนเองไปบ้านอื่น โดยยายและน้าไม่ได้ห้ามแต่ประการใด และเมื่อเดือนมกราคม 2553 สามีของน้านำเศษปูนมาถมที่ของตนที่ติดกับทิศตะวันตกของที่ดินบ้านข้าพเจ้า แม่ของข้าพเจ้าจึงสร้างรั้วกั้นอาณาเขตตามแนวต้นดอกไม้เดิมซึ่งอยู่ต่างระดับกับพื้นที่ของน้าอย่างชัดเจน
ต่อมาเดือนมีนาคม 2553 ยายโอนที่ที่อาศัยอยู่ให้เป็นชื่อของน้า เดือนมิถุนายน 2553 น้าให้เจ้าหน้าที่มารังวัดสอบแนวเขตที่ดินของตนเอง
เมื่อรังวัดเสร็จเจ้าหน้าที่ได้แจ้งว่าแนวเขตที่ดินของน้าได้เกินเข้ามาในที่ดินของแม่ข้าพเจ้าทั้งสองด้าน ด้านละประมาณ 0.5 - 2 เมตร คิดเป็นเนื้อที่ 18 ตารางวา เนื่องจากแม่ของข้าพเจ้าคัดค้านการรังวัดดังกล่าว น้าจึงฟ้องศาลว่า ระหว่างเดือนมกราคม-มีนาคม 2553 แม่ของข้าพเจ้าสร้างรั้วรุกล้ำเข้าไปในที่ดินของตนด้านทิศใต้และทิศตะวันออก เป็นเนื้อที่ 18 ตารางวา แม่ของข้าพเจ้าจึงต้องแต่งทนายต่อสู้คดี
หมายเหตุ
ข้าพเจ้ามีหลักฐานเป็นรูปถ่ายและแนวเขตต้นไม้ที่ปลูกมาเกือบสิบปีที่แสดงได้ว่าเรายังอยู่เท่าเดิม ไม่ได้รุกล้ำออกไปจริง
