แม่ได้ไปกู้ร่วมซื้อบ้านกับหลาน (หลานมาขอร้องตอนนั้นแม่เย็บผ้าโหลก็อยากจะช่วยหลาน) แต่หลานไม่ส่ง บ้านเลยถูกยึด เป็นคดีความถูกฟ้องตั้งแต่ปี 42 และถูกพิพากษา ปี 43  บ้านหลังที่หลานซื้อถูกขายทอดตลาดไปแล้วแต่ไม่พอ แม่กับพ่อจดทะเบียนสมรส   มีบ้านที่อยู่ 1 หลัง  และมีคอนโด 1 หลัง  แต่ตัวแม่มีชื่ออยู่ที่คอนโด (ทะเบียนบ้าน) ตอนนั้นคอนโดยังส่งไม่หมดแต่พ่อก็ส่งจนหมดและได้ไปที่กรมที่ดินเพื่อจะไถ่ถอน แต่ที่กรมที่ดินบอกว่าโดนยึดแล้ว  แต่ทาวเฮาส์ ไม่ต้องผ่อน เพราะพ่อใช้เงินที่ได้มาจากย่าส่งหมดแล้ว (หาหลักฐานไม่ได้ว่าได้เงินมาจากย่าเพราะนานมากแล้ว) แต่ไม่เคยมีหมายศาลมาที่บ้านเลยนอกจากคอนโด  พอแม่เกิดเรื่องฟ้องร้อง ก็ทำให้บ้านไม่สงบ  สุดท้ายพ่อกับแม่ก็หย่ากัน เมื่อปี 43 หลังจากศาลพิพากษา จนมาถึงวันนี้ 10 ปี แม่ถูกหมายศาลล้มละลายกลาง มาที่คอนโด ว่ามีหนี้อยู่ 3 ล้านกว่าบาท จะต้องไปศาลฟ้องล้มลาย วันที่ 15 กันยายน 2553 แต่มีหมายมาวันที่ 24 มิถุนายน 2553 อยากรบกวนถามอาจาร์ยว่า

1. บ้านทาวเฮาส์ที่พ่ออยู่จะโดนยึดไหมคะ (กลัวเป็นสินสมรส) เพราะว่ากลัวพ่อไม่มีที่อยู่ท่านก็แก่แล้วและตอนนี้ท่านก็คิดมากกลัวท่านจะป่วยเพราะมีโรคประจำตัว

2. คอนโดโดนยึดไปจะโดนทั้งหมดหรือแบ่งเป็นส่วนของพ่อกับแม่ เพราะตอนไปหย่ากัน ได้เขียนว่าบ้านทาวเฮาส์จะเป็นของพ่อ ส่วนคอนโดจะแบ่งคนละครึ่ง

3. แม่ต้องเป็นคนล้มละลายท่านไม่มีอาชีพอะไรเพราะแก่ (อายุ 60 ปีกว่า) ท่านต้องโดนยึดอะไรบ้าง เพราะตอนนี้ท่านได้มาอยู่กับพ่อที่บ้านทาวเฮาส์เลี้ยงหลาน(ลูกของดิฉัน) แล้วฝ่ายพิทักษ์ทรัพย์จะมายึดของที่อยู่ที่ทาวเฮาส์หรือเปล่าคะท่านต้องไปศาลแล้วฝ่ายพิทักษ์ทรัพย์เขาจะถามอะไรบ้างคะ ต้องให้สาบานอะไรบ้าง อ้อคอนโดตอนนี้ให้หลานอยู่แล้วเขาจะไปยึดของในคอนโดหรือเปล่าเพราะมันเป็นของหลานถ้าโดนยึดจะต้องทำอย่างไร

ต้องขอโทษที่เขี่ยนมารบกวนเพราะส่งสารพ่อกับแม่มากคะ

ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง

จะรอคำตอบจากอาจาร์ยเพราะไม่รู้จะปรึกษาใคร

1. ถ้าทาวเฮ้าส์นั้นเป็นของพ่อคนเดียว ก็คงไม่โดนยึด

2. ถ้าตามข้อตกลงในการหย่าคอนโดเป็นของพ่อครึ่งหนึ่ง พ่อก็ย่อมมีสิทธิไปร้องขัดทรัพย์เพื่อให้เขาแบ่งส่วนของพ่อมาให้พ่อก่อนได้

3. อะไรที่ไม่ใช่ของแม่ เขาก็มายึดไม่ได้  แต่เวลาที่เขามายึดเพราะเข้าใจว่าเป็นของแม่นั้น เจ้าของทรัพย์ที่แท้จริงก็ต้องไปร้องคัดค้านไว้ อย่าปล่อยเลยตามเลย ส่วนทรัพย์สินที่อยู่คอนโดก็ทำนองเดียวกัน

    จำไว้เป็นบทเรียนก็แล้วกันว่า ในการไปเป็นลูกหนี้ร่วมกับใครด้วยความสงสารเพราะนึกว่าไม่น่าจะมีอะไรนั้น ลงท้ายแล้วมันมักจะมีอะไร ถึงหมดตัวได้เสมอ