วิธีการแสดงความรับผิดชอบนั้นมีหลายรูปแบบ จะเอาแน่นอนตายตัวคงไม่ได้ จึงสุดแต่แต่ละบุคคลที่จะมีทัศนคติต่อสิ่งที่เกิดขึ้น สิ่งใดถูกหรือผิด หรือควรหรือไม่ควรนั้น บางครั้งก็หามาตรฐานวัดไม่ได้ จึงต้องดูความรู้สึกของผู้คนส่วนใหญ่และนานาอารยะ ว่าเขาคิดอย่างไรในเรื่องนั้น ๆ  อนึ่ง การเป็นรัฐบาลนั้นไม่ใช่ของง่าย เพราะภาระความรับผิดชอบนั้นมีมากกว่าคนธรรมดายิ่งนัก ถ้าคนสองคนต่างคนต่างเป็นราษฎร ชกต่อยกัน อีกฝ่ายชกใต้เข็มขัด อีกฝ่ายหนึ่งย่อมเตะใต้เข็มขัดได้ และทั้งคู่ก็ไปจบเรื่องกันที่สถานีตำรวจ เพื่อให้ตำรวจปรับเสียทั้งคู่ในฐานะที่ต่างคนต่างมีส่วนทำผิด เรื่องก็เป็นอันจบกันได้  แต่ถ้าเป็นเรื่องระหว่างรัฐบาลกับประชาชน แล้ว หากประชาชนต่อยใต้เข็มขัด สิ่งที่รัฐบาลจะทำได้ก็คือ ต้องดูแลไม่ให้ประชาชนต่อยใต้เข็มขัดหากการต่อยใต้เข็มขัดนั้นมีกฎหมายห้ามไว้ก็ได้แต่นำตัวมาลงโทษ หรือบางครั้งยังไม่สามารถนำตัวมาลงโทษได้ก็ได้แต่จะปิดป้องส่วนที่อยู่ใต้เข็มขัดไว้ก่อน รัฐบาลไม่มีสิทธิที่จะเอาอย่างประชาชน โดยคิดเอาว่า ทีแกยังต่อยใต้เข็มขัดได้ ทำไมรัฐบาลจะเตะผ่าหมากหรือต่อยใต้เข็มขัดบ้างไม่ได้  รัฐบาลไหนขืนคิดหรือทำอย่างนั้น ก็เท่ากับสละฐานะความเป็นผู้ปกครองซึ่งมีอำนาจรัฐอยู่ในมือ  ในที่สุดบ้านเมืองก็จะยิ่งสับสนและโกลาหลยิ่งขึ้น