ผมเป็นผู้หนึ่งที่เคยสนใจใฝ่รู้ทางการเมืองในช่วงหนึ่ง แต่การเมืองทำให้ประชาชนผิดหวังเสมอ   จนถึงปัจจุบัน  ผมยังสนใจติดตามอยู่บ้าง ถึงไม่หวังอะไรมากนัก  แต่ยังเป็นพลเมืองไทยที่ดีเท่าที่ควรจะเป็น

ผมมีคำถามกว้างๆดังนี้ครับ

๑ ภายใต้สมมติฐานทีี่่ว่า..ไม่เคยมีใครรักและทำเพื่อประชาชนอย่างแท้จริง เพราะประวัติศาสตร์การเมืองไทยได้ปรากฎชัดอย่างนั้น ว่าปัญหาคอรับชั่นเกิดทุกยุคทุกสมัย ไม่ว่าจะมาจากประชาชนหรือเผด็จการ ..

   เป็นไปได้หรือไ่ม่ครับ หากเราจะยอมรับและเขียนรัฐธรรมนูญภายใต้ บริบทดังกล่าว ว่า เอาคนที่ชั่วที่สุด..โกงที่สุด..ปลิ้นปล้อนที่สุดมาเป็น นายก แต่ก็ยังทำชั่วไม่ได้ ไม่ว่าโดยวิธีใด ท่านมีชัย มีความเห็นอย่างไรครับ ?

๒ มักปรากฏว่า นักการเมืองที่ได้เข้าสู่สภา มักทำดีกับประชาชนในช่วงแรก 

ของการดำรงตำแหน่ง แต่หลังจากวางรากฐานคนของตน ในตำแหน่งใหญ่ ได้หมดแล้ว..
จึงเริ่ม ยุทธการ "ปล้น" ในตอนท้าย เป็นวงจรทุกๆ ๔ ปี

   เป็นไปได้หรือไ่ม่ครับ หากเราจะยอมรับและเขียนรัฐธรรมนูญภายใต้ บริบทดังกล่าว

ว่า ในช่วงปีที่ ๒ และ ๓ (ซึ่งเริ่มออกลาย)

กำหนดให้มีการเลือกตั้งย่อย          โดยพรรครัฐบาล ต้องส่งสส.ในสภาที่สังกัดพรรคของตน ที่มีคะแนนเสียงสูสีที่สุดในการเลือกตั้งใหญ่คราวที่แล้ว จำนวน ๑ ใน ๓ ของสส.ในสภาที่สังกัดพรรคของตน ลงเลือกตั้งย่อยตามเขตที่ตนสังกัดอีกครั้ง  เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่า พรรครัฐบาลยังได้รับการสนับสนุนจากประชาชนหรือไม่..
   หากไม่เป็นที่ยอมรับแล้วก็จะเกิดการเปลี่ยนขั้วทางการเมือง ทำให้พรรคฝ่ายค้านได้เป็นแกนนำแทน ในการจัดตั้งรัฐบาล

+สาเหตุ ที่ต้องเอาผู้ที่ได้รับคะแนนสูสีที่สุด นั้นก็เพราะว่า ประชาชนใว้ใจน้อยตามสัดสวนคะแนนนั้น ตามตรรกะนี้ จึงควรได้รับโอกาศการอยู่ในสภาตามความไว้ใจนั้น
ท่านมีชัย มีความเห็นอย่างไรครับ ?

1. ที่เขาพยายามคร่ำเคร่งถกเถียงกันในการร่างรัฐธรรมนูญนั้นก็เพื่อจะหาช่องทางอย่างที่ว่า  แต่จนป่านนี้ก็ยังไม่มีใครหาทางพบ

2. แน่ใจแล้วหรือว่าเขาเพิ่งจะเริ่มทุจริตเอาในปีที่ ๓ ที่ ๔  หรือถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ก็เท่ากับเร่งให้เขาเริ่มทุจริตเสียตั้งแต่ปีแรก  เพราะจะต้องหาเงินไปหาเสียงเลือกตั้งใหม่ในปีที่ ๓ - ๔